«(Κύριε Πρόεδρε) θα ήθελα να ευχηθώ καλή επιτυχία στο έργο σας και να ευχηθώ ολόψυχα και καλή επιτυχία στο έργο της Επιτροπής, μιας Επιτροπής που ήμουν μέλος και στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο. Η δουλειά αυτής της Επιτροπής, ήταν εξόχως δημιουργική και διαφωτιστική.
Παίρνοντας, λοιπόν, το νήμα και από τα τεκταινόμενα της περυσινής χρονιάς, θα ήθελα να προτείνω να συνεχίσουμε το έργο, δεδομένης και της σημαντικότητάς του σε ορισμένα θέματα που είχαν θιγεί πέρυσι. Χαρακτηριστικά, σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω – και νομίζω ότι το είπε και η κυρία Τζούφη, στην τοποθέτησή της – το θέμα της Ειδικής Αγωγής.
Κρίνοντας και από τη δική μου Περιφέρεια τα Σχολεία της Ειδικής Αγωγής, θα πρέπει να σας πω, ότι σε πολλές περιοχές και σε πολλές νησιωτικές περιοχές της χώρας μας, δεν υπάρχουν, για παράδειγμα, λυκειακές τάξεις Σχολείων Ειδικής Αγωγής, με αποτέλεσμα, παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα, να εξαναγκάζονται, είτε να σταματήσουν το σχολείο – είτε να ξεριζωθεί μια ολόκληρη οικογένεια.
Το δεύτερο, το οποίο έρχεται σε συνέχεια με αυτό και είχαμε κάνει πολύ καλή δουλειά στην προηγούμενη Σύνοδο και θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε, είναι το θέμα της σχολικής διαρροής, η οποία εντάθηκε τα τελευταία χρόνια λόγω κρίσης, εξακολουθεί να παραμένει πρόβλημα, διότι ακόμη δεν έχουμε βγει από την κρίση και άρα τα ποσοστά, δυστυχώς, αυξάνονται. Και σε ένα τοπίο του δημόσιου σχολείου, το οποίο είναι εγκαταλελειμμένο, απαξιωμένο, συγχωνευμένο τα περασμένα χρόνια, θα έλεγα ένα ζοφερό τοπίο.
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε και σε αυτό το θέμα.
Τώρα, σε ό,τι αφορά το θέμα των δικαιωμάτων, είχαμε κάνει μια δουλειά για τους Ρομά, την προηγούμενη Κοινοβουλευτική περίοδο και όποιος έχει επισκεφτεί από εμάς καταυλισμούς καταλαβαίνει το πρόβλημα και κατανοεί απολύτως το τι σημαίνει γκετοποίηση και το πόσο επιτακτικό είναι το αίτημα διάχυσης στην κοινωνία και πρόσβασης στα αγαθά της εκπαίδευσης, μεταξύ άλλων αυτών των ανθρώπων.
Επίσης, σε ό,τι αφορά το θέμα της ισότητας, εφόσον η ισότητα είναι από τους βασικούς πυλώνες της Επιτροπής, θα ήθελα να το δούμε ως προς τα εργασιακά. Διότι, τα τελευταία χρόνια της κρίσης, διαπιστώσουμε, ότι η πιο ευάλωτη ομάδα – τα θύματα της κρίσης σε ό,τι αφορά τον τομέα της εργασίας, δηλαδή, τα θύματα της επισφαλούς εργασίας, ήταν οι γυναίκες, ακόμη και σε θέματα μητρότητας, που ενίοτε η μητρότητα δεν είναι δικαίωμα αλλά χρησιμοποιείτε και ως πρόσχημα απόλυσης. Όλα αυτά τα έχουμε βιώσει κατ’ εξακολούθηση.
Θα ήθελα κλείνοντας την τοποθέτησή μου, να αναφέρω ένα πολιτικό σχόλιο.
Τα τελευταία χρόνια είμαστε σε μια περίοδο όπου διαπιστώνουμε ότι τα όρια – τα σύνορα είναι ρευστά. Είδαμε στη χώρα μας πριν από πολλά χρόνια, τη φιγούρα του μετανάστη και ζήσαμε πολλά θλιβερά επεισόδια, από «τις φράουλες και αίμα στην Μανωλάδα» μέχρι «προγκρόμ».
Τελευταία, βιώνουμε, το προσφυγικό. Η τραγική φιγούρα του πρόσφυγα, μας υπενθύμισε κάτι που τείναμε να ξεχάσουμε, ότι υπάρχουν τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη και βλέπουμε τραγικές φιγούρες. Οι μετανάστες, έχουν απολέσει όλα τους τα δικαιώματα πέραν της βιολογικής τους υπόστασης, αυτό που λέει και ο φιλόσοφος Agamben «homines sacri», της μετανεωτερικής περιόδου.
Θα πρέπει, λοιπόν, να μπει στην ατζέντα με έναν τρόπο, το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των πολιτικών δικαιωμάτων και θα ήθελα να πω ότι και μετά από τα τραγικά γεγονότα στο Παρίσι, να ανησυχούμε πολύ, εγείρει μεγάλες ανησυχίες και τα παρεπόμενα.
Να μην ζήσουμε πάλι μια μετά 11ης Σεπτέμβρη εποχή, με περιστολή πολιτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, να μην ξαναζήσουμε κράτος έκτακτης ανάγκης ή στρατόπεδα συγκέντρωσης μεσούσης της «πεφωτισμένης» νεωτερικότητας, όπως είχε γίνει με το
Γκουαντανάμο με απαγωγές, με συλλήψεις, με κανένα δικαίωμα σε δίκη των κρατουμένων, που είναι θλιβερά φαινόμενα.
Νομίζω, ότι είναι μια καλή αφορμή το επικείμενο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, το οποίο επεκτείνει το «Σύμφωνο Συμβίωσης» στους ομόφυλους και επίσης προνοεί για τη συγκεκριμενοποίηση και αυστηροποίηση του τί σημαίνει ρατσιστικό αδίκημα. Όπως επίσης, εγείροντας το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θεωρεί ότι δεν πρέπει να αποκλείονται από κοινωνικές παροχές ή από το συσσίτια άνθρωποι οι οποίοι τυγχάνει να μην τρέχει ελληνικό αίμα στις φλέβες τους, να μην υπάρχουν τέτοιου τύπου διακρίσεις.
Νομίζω, θα ήταν πολύ καλό, έστω και σε μια γενική βάση και συμπορευόμενο με το νομοσχέδιο που επίκειται, να θέταμε το θέμα πάλι των δικ
αιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη, έτσι να το πω σχηματικά.
Σας ευχαριστώ».
Τελευταία σχόλια