Ο χώρος της Κεντροαριστεράς η της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, μετά τις τεκτονικές μετακινήσεις του εκλογικού σώματος στις δίδυμες εκλογές του 2012, αναζητεί τη χαμένη ταυτότητά του. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως η κύρια συνιστώσα της Κεντροαριστεράς μετατοπίστηκε με ευθύνη της ηγεσίας του, στην Νέο-Δεξιά πλευρά του πολιτικού χάρτη της χώρας. Ακόμη και το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα της ΕΛΙΑΣ ( ΠΑ.ΣΟ.Κ.) στις ευρωεκλογές, που έδειξε να χάνει τον ένα στους τρεις ψηφοφόρους του 2012 ( από 12,3% σε 8%), ουδόλως ανησύχησε την ηγετική ομάδα. Έτσι όχι μόνο δεν προβληματίστηκε από το αποτέλεσμα, αλλά το εμφάνισε ως δήθεν επιτυχία, γιατί δεν πήρε 5% που έδειχναν οι δημοσκοπήσεις! Όχι μόνο δεν σκέφτηκε ν΄ αναθεωρήσει τη στάση της απέναντι στη Σαμαρική Δεξιά, αλλ΄ αντίθετα αποφάσισε την ακόμη ενεργότερη συμμετοχή της στη συγκυβέρνηση! Όχι μόνο δεν εξέτασε το ενδεχόμενο διαμόρφωσης ενός χρονοδιαγράμματος απεγκλωβισμού από το θανάσιμο πολιτικό εναγκαλισμό με τη Ν.Δ., αλλά με ιδιαίτερη ζέση επεξεργάζεται σενάρια εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας στις αρχές του 2015, προκειμένου να παρατείνει τη συμμετοχή της στη κυβέρνηση για ένα ακόμη χρόνο. Ως το 2016 !
Η Κεντροαριστερά, είναι ιστορικά γνωστό, ότι οφείλει, να υπερασπίζεται τους οικονομικά αδύνατους.
Σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των μικρομεσαίων στρωμάτων, που μέχρι τις εκλογές του 2009 στήριζαν το ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεν πείθεται ότι η εξακολούθηση εφαρμογής των υφεσιακών και μνημονιακών πολιτικών γίνεται για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά της. Δεν συμμερίζεται τον ισχυρισμό ότι υποφέρει για ν’ αποτραπεί χειρότερη καταστροφή απ΄ αυτήν που τώρα υφίσταται. Δεν πιστεύει ότι η συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. του Σαμαρά είναι αναγκαία για τη σταθερότητα της χώρας. Αντίθετα θεωρεί ότι οι επιλογές αυτές βρίσκονται στον αντίποδα των αρχών και αξιών της Κεντροαριστεράς και χρησιμοποιούνται μόνο και μόνο για λόγους εξουσιολαγνείας και αθεράπευτου κυβερνητισμού.
Εξάλλου ο λαός δεν έχει δώσει το δικαίωμα σε κανένα να ερμηνεύει αυθεντικά τη βούλησή του για το ποιο είναι το συμφέρον του. Ούτε έχει διορίσει χωροφύλακα να τον προστατεύει μήπως ψηφίσει <<λάθος και βλάψει τα συμφέροντά του>>!
Σήμερα η κυβέρνηση εξακολουθεί να εφαρμόζει ένα πρόγραμμα που καταστρέφει την οικονομία και διαλύει την κοινωνία.
Επομένως δεν μπορεί ν΄ ανήκει στο χώρο της Κεντροαριστεράς ένας πολιτικός σχηματισμός που έχει την ευθύνη εφαρμογής οριζόντιων μέτρων, άδικων κοινωνικά, που μεταφέρουν το βάρος της κρίσης σχεδόν αποκλειστικά στις πλάτες των μισθωτών, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων οδηγώντας τους σε οικονομική ασφυξία.
Δεν νοείται ν’ αυτοπροσδιορίζεται κάποιος σοσιαλδημοκράτης και να υλοποιεί πολιτικές που φέρουν παραλυτική ύφεση, φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση. Δεν μπορεί με ψευτοδιλλήματα περί <<μονόδρομου>> και <<σταθερότητας>> ένας κεντροαριστερός να στηρίζει μια κυβέρνηση που τα μόνα φορολογικά μέτρα που παίρνει λεηλατούν το ήδη συρρικνωμένο εισόδημα της πλειοψηφίας των ελληνικών νοικοκυριών. Δεν είναι ανεκτό, ένας πολιτικός σχηματισμός που θεμελίωσε στην Ελλάδα το κράτος πρόνοιας και τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς να συνεργάζεται με τη Δεξιά για την αποδόμησή τους στο όνομα της <<σωτηρίας>> της χώρας!
Αλλαγές και ασφαλώς χρειάζονται να γίνουν. Οι όποιες μεταρρυθμίσεις όμως πρέπει να έχουν ιδεολογικό πολιτικό πρόσημο και να μην ταυτίζονται με το νεοφιλελευθερισμό. Η έννοια της μεταρρύθμισης έχει ιστορικά και πολιτικά ταυτιστεί με την Αριστερά και την Κεντροαριστερά κι αυτό δεν μπορεί να το ξεχνάει ένας αριστερός.
Έτσι δεν είναι απλά μετάλλαξη, αλλά ιδεολογική και κοινωνική οπισθοδρόμηση να βαπτίζονται ‘’μεταρρυθμίσεις’’ οι αλλαγές σε δομές και οι εφαρμογές πολιτικών, που υπονομεύουν τις δημοκρατικές κατακτήσεις, συρρικνώνουν κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα, ναρκοθετούν το κράτος πρόνοιας και αποσυνθέτουν την κοινωνική συνοχή ( λ.χ. μεταρρύθμιση δεν είναι η μείωση του κατώτατου μισθού, αλλά η κατάργηση άδικων οικονομικά και προκλητικών κοινωνικά προνομίων στελεχών του δημόσιου τομέα).
Κατά συνέπεια Κεντροαριστερά δεν μπορεί να σημαίνει Κεντροδεξιά η πολύ περισσότερο Δεξιά.
Η θέση της βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος. Αν δεν συνειδητοποιήσει αυτή την πραγματικότητα δεν έχει λόγο ύπαρξης και θα εξαφανιστεί.
Ο κεντροαριστερός χώρος σήμερα στην Ελλάδα φαίνεται να είναι κομμένος στα δύο. Το ένα κομμάτι, το νεοφιλελελεύθερο και μνημονιακό έχει επιλέξει να ταυτίζεται με την Δεξιά με αποτέλεσμα, κατά την άποψή μου, να αυτοακυρώνεται ιδεολογικά και πολιτικά. Δεν διστάζουν μάλιστα κάποιοι φανατικοί θιασώτες αυτής της στρεβλής αντίληψης να μέμφονται την αναθεώρηση μνημονιακών επιλογών και το ενδεχόμενο αντίδρασης στις εντολές της τρόϊκα με το κάλπικο επιχείρημα ‘’ ότι κινδυνεύουν να πάνε χαμένες οι θυσίες του λαού’’!
Το δεύτερο κομμάτι της γνήσιας και συνεπούς Κεντροαριστεράς, τιμώντας τις αρχές και τις αξίες της είναι προσανατολισμένο προς τ’ αριστερά.
Συνεπώς μόνο αυτό μπορεί ν΄ αντιπροσωπεύσει τα λαϊκά στρώματα που παραδοσιακά εξέφραζε ο σοσιαλδημοκρατικός χώρος και να διαδραματίσει καίριο ρόλο σ’ αυτό που είναι σήμερα ζητούμενο:
Η αλλαγή πορείας της χώρας.
Η εξέλιξη αυτή μπορεί να υπάρξει με τη συγκρότηση ενός μετώπου πολιτικών δυνάμεων που θα εγκαταστήσει την Κυβερνώσα Αριστερά. Τη μοναδική ρεαλιστική πρόταση εξουσίας που είναι διαφορετική απ΄ αυτήν της Δεξιάς του Σαμαρά και των συμμάχων του. Και μια τέτοια κυβέρνηση δεν νοείται, κάτω από τις σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, χωρίς την παρουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα είναι πιθανότατα το πρώτο κόμμα στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Μόνο έτσι είναι δυνατή η ανασύσταση της Κεντροαριστεράς στον τόπο μας. Μόνο έτσι μπορεί να κτιστεί η σύγχρονη ελληνική αριστερή σοσιαλδημοκρατία που θα λάβει τη λαϊκή εντολή να διαπραγματευτεί και να συμβάλλει στην δημοκρατική και φιλολαϊκή διέξοδο από την πολύπλευρη κρίση.
Τελευταία σχόλια