Τι να πει κανείς για τους χιλιάδες άνεργους που έφερε το 2014 στην έναρξή του; Τι μπορεί να γράψει κανείς όταν καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με την ανέχεια εργαζόμενοι, μέχρι πρότινος νοικοκύρηδες, με οικογένειες, παιδιά, υποχρεώσεις, αξιοπρέπεια; Πως να αντιμετωπίσεις τον πόνο και την απελπισία του ανθρώπου που μέχρι χθες ήταν στο διπλανό γραφείο, στην επιχείρηση της γειτονιάς, στο διπλανό σπίτι, στην οικογένειά σου;
Λίγες λέξεις συμπάθειας, τη φυσική παρουσία σου εκεί που αγωνίζονται, την επώνυμη συμπαράστασή σου, αν δεν μπορείς τίποτα άλλο. Αν είσαι από εκείνους που δεν μπορούν να βρουν λύση, που δεν κάθονται σε θέσεις εξουσίας, που δεν δημιούργησαν την καταστροφή, αυτό ίσως και να φτάνει.
Ούτε αυτό δεν κατάφεραν να γράψουν, να δηλώσουν, έστω να ψελλίσουν οι Νομαρχιακές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην Κέρκυρα. Δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν ξέρουν, δεν προκάνουν βρε αδελφέ… Άλλωστε ποιους να πρωτοδούν;
80 περίπου εργαζόμενοι στα SCONTO τραβούν μήνες τώρα το σταυρό του μαρτυρίου, χωρίς να μπορούν να πάρουν τα δεδουλευμένα τους. Παραμονές Χριστουγέννων με χίλια βάσανα και μετά από προσφυγές στη δικαιοσύνη μπόρεσαν να πάρουν το δώρο Χριστουγέννων για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις των ημερών. Ποιος τους σκέφτηκε; Ποιος τους βοήθησε, ποιος έτρεξε να βρει μια λύση; Ποιος στάθηκε απέναντι σε ένα κράτος που αφήνει ατιμώρητους μεγαλοεπιχειρηματίες που χρωστούν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ την ίδια ώρα που κόβει το ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι του άνεργου;
Προχθές 60 εργαζόμενοι στο Δήμο Κέρκυρας και τη ΔΕΥΑΚ, εργάτες και τεχνίτες στην συντριπτική τους πλειοψηφία, είδαν στην πόρτα εξόδου από την εργασία τους, άρον – άρον, μετά από 15 – 20 χρόνια εργασίας. Χωρίς περιθώριο αντίδρασης, χωρίς προειδοποίηση, χωρίς αποζημίωση.
Μαζί τους άλλοι 45 πριν από λίγους μήνες, δημοτικοί αστυνομικοί και σχολικοί φύλακες, που οι περισσότεροι από αυτούς, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και παρά τις διαβεβαιώσεις θα μείνουν εκτός εργασίας.
Το ίδιο και στην ΕΡΑ Κέρκυρας. Δεν πρόκειται να ανοίξει πια, δεν υπάρχει πρόβλεψη για περιφερειακούς σταθμούς, λένε τα τελευταία νέα. Άλλοι 20 άνεργοι. Και μαζί τους οι μικροεπιχειρηματίες που αναγκάστηκαν να κλείσουν τα καταστήματά τους, οι οικοδόμοι που δεν μπορούν να σταυρώσουν μεροκάματο, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι που αντικαθίστανται από “εκπαιδευόμενους” των 300 ευρώ και δεν έχουν να περάσουν το χειμώνα γιατί πάει κι αυτό το ελάχιστο του επιδόματος ανεργίας. Κι οι άλλοι του SPRIDER, κι οι άλλοι…
Τόσοι άλλοι, που οι κακόμοιρες Νομαρχιακές δεν προλαβαίνουν να αντιδράσουν. Νομαρχιακές τυφλές, κουφές και άλαλες. Mε μόνο ενδιαφέρον αν πρέπει να ψηφίσουμε μνημονιακούς ή αντιμνημονιακούς στις εκλογές, πόσους δήμους πρέπει να έχει η Κέρκυρα και πόσο πέτυχε ή απέτυχε ο Καλλικράτης.
Μέχρι πρότινος πίστευα ότι αυτές οι Νομαρχιακές αποτελούνται από ανθρώπους, που ζουν, δουλεύουν και μεγαλώνουν τα παιδιά τους ανάμεσά μας. Δεν είμαι πολύ σίγουρη πια…
Τελευταία σχόλια