Η ανακοίνωση
Ζημία στην προσπάθεια αποτροπής της υδρόλυσης του χημικού οπλοστασίου του Συριακού καθεστώτος στο μέσο της Μεσογείου επέφερε ο εσφαλμένος συσχετισμός της (εν εξελίξει;) επιχείρησης με τη μερική απαγόρευση αλιείας. Όπως διαβεβαιώνουν φορείς της Πολιτείας και του οικολογικού κινήματος που ανασκευάζουν την «καταγγελία», η μερική απαγόρευση αλιείας (με μηχανότρατες) σε Ιόνιο-Αιγαίο και Κρητικό πέλαγος γίνεται για προστασία των ιχθυαποθεμάτων και δεν νοείται συσχετισμός της με περιβαλλοντική καταστροφή. Στο Διαδίκτυο γίνεται ήδη λόγος για “hoax”, δηλαδή για κατασκευασμένη είδηση που επισκιάζει απειλή υπαρκτή, για το σύνολο της Μεσογείου, και ιδίως την περίμετρο του «μεγάλου» Ιονίου (Λιβύη, Μάλτα, Ιταλία, Ελλάδα). Ακόμη και στην Κρήτη, παρά τον πυρετό της τοπικιστικής καπηλείας, ο επικεφαλής της τοπικής πρωτοβουλίας μίλησε για «λάθος εκτίμηση»…
Η απαγόρευση αλιείας επιβάλλεται μονομερώς από την Ελλάδα, μόνο σε Έλληνες αλιείς, στα διεθνή ύδατα εκτός εθνικής δικαιοδοσίας(!), και προξενεί τα εξής προβλήματα:
(1) Προστασία ιχθυαποθεμάτων δεν νοείται χωρίς πολυμερή απαγόρευση (αφ’ ης στιγμής δεν έχει κηρυχθεί η ΑΟΖ/ Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) και για Ιταλούς, Λίβυους, Τούρκους κ.ά. ψαράδες που αλιεύουν στα διεθνή της Ανατολικής Μεσογείου.
(2) Η δραστηριότητα των ξένων αλιευτικών στόλων ακόμη και στην εν δυνάμει ελληνική ΑΟΖ θεμελιώνει, με τη συστηματική καταγραφή της σε ευρωπαϊκό επίπεδο, «δικαίωμα χρήσης» (λ.χ. στα διεθνή του Αιγαίου η καταγεγραμμένη παρουσία είναι 70% ελληνικά, 20% τουρκικά, και 10% ιταλικά αλιευτικά)!
(3) Τα θαλάσσια «οικόπεδα» ελληνικής αλιευτικής «δικαιοδοσίας» εξαιρούν στα καθ’ ημάς την Αδριατική, αλλά και το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, στην άλλη άκρη.
Αληθινή προστασία της Μεσογείου από τον οξύ κίνδυνο περιβαλλοντικού ατυχήματος αλλά και το «αμβλύ» ρίσκο μακρόχρονης οικολογικής υποβάθμισης με υπεραλίευση, προϋποθέτει «ριζοσπαστική» διπλωματία, πολυμερή δράση, εμπλοκή δημοκρατικά νομιμοποιημένων και υπόλογων ευρωπαϊκών (και μη) κυβερνήσεων της λεκάνης, εμπλοκή ευρωπαϊκών οργάνων όπως το Ευρωκοινοβούλιο. Ο Σύλλογος, με διασυνοριακό εταίρο τη Λεγκαμπιέντε θεωρεί ότι μόνο πρωτοβουλίες με υπεύθυνη επιστημονική τεκμηρίωση είναι το θεμέλιο ενός μέλλοντος ευημερίας για την ολότητα των Μεσογειακών λαών.
για το Διοικητικό Συμβούλιο,
ο πρόεδρος
Αριστοτέλης Κοσκινάς
η γραμματέας, Βούλα Μπούκα
Τελευταία σχόλια