Η ανακοίνωση
Σε εξέλιξη βρίσκεται η διαδικασία της «αξιολόγησης» στο δημόσιο και τον ευρύτερο δη-μόσιο τομέα, όπως προβλέπεται από το νόμο 4250/2014. Με το νέο σύστημα της «αξιολόγησης», καθιερώνονται τρία διαβαθμισμένα κλιμάκια δημοσίων υπαλλήλων. Σε καθένα από αυτά κατατάσσεται υποχρεωτικά ένα συγκεκριμένο ποσοστό υπαλλήλων. Ο νόμος (άρθρο 20) ορίζει ότι:
«1. Τα ανώτατα ποσοστά υπαλλήλων που είναι δυνατόν να βαθμολογούνται με την κλίμακα βαθμών του άρθρου 8 καθορίζονται ως εξής:
α. Με τους βαθμούς 9 έως 10 βαθμολογείται ποσοστό έως και 25% των υπαλλήλων.
β. Με τους βαθμούς 7 έως 8 βαθμολογείται ποσοστό έως και 60% των υπαλλήλων.
γ. Με τους βαθμούς 1 έως 6 βαθμολογείται το 15% των υπαλλήλων».
Για τους υπαλλήλους που θα ενταχθούν στην κατηγορία του 15% και θα βαθμολογηθούν στην κλίμακα 1 έως 6, ανοίγει ο δρόμος για την απόλυσή τους, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να σημάνει και κλείσιμο – παράδοση της υπηρεσίας στους ιδιώτες.
Πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι το 15% μπορεί να αυξηθεί, καθώς ο νόμος προβλέπει ότι: «Οπου κατά τη βαθμολόγηση δεν εξαντληθεί το ανώτατο επιτρεπόμενο κατά κλίμακα πο-σοστό, το υπόλοιπο μέρος που δεν χρησιμοποιήθηκε, προσαυξάνει το ποσοστό της αμέσως κατώτερης κλίμακας βαθμολόγησης» (άρθρο 20). Για παράδειγμα, αν σε μια υπηρεσία βαθμο-λογηθούν με 7 έως 8 το 50% και όχι το 60%, τότε το υπόλοιπο 10% πάντα θα πηγαίνει στην κα-τώτερη κατηγορία, στο 15%, και ποτέ στην ανώτερη, στο 25%.
Ανταγωνισμός και χαφιεδισμός
Σημαντικό στοιχείο είναι επίσης ότι η «αξιολόγηση» είναι συγκριτική. Δηλαδή, το σύ-στημα βαθμολογεί τους υπαλλήλους όχι μόνο ως προς την άσκηση των καθηκόντων τους, αλλά συγκρίνοντας τον ένα με τον άλλον. Είναι, με άλλα λόγια, ένα σύστημα που καλλιεργεί τον ανταγωνισμό, δημιουργεί συνθήκες διαίρεσης των εργαζομένων, προάγει το χαφιεδισμό.
Της «αξιολόγησης» προηγείται ο επιμερισμός των ποσοστών. Σε κάθε Γενική Διεύθυνση υπάγονται κάποιες οργανικές μονάδες, κάποιες υπηρεσίες. Η Γενική Διεύθυνση αποφασίζει πώς θα επιμεριστούν τα προαναφερόμενα κλιμάκια. Για παράδειγμα, μια Γενική Διεύθυνση που έχει τρεις οργανικές μονάδες μπορεί να αποφασίσει ότι το 15% των υπαλλήλων που θα βαθμολογηθούν 1 έως 6 θα προέρχονται μόνο από τη μία οργανική μονάδα και όχι από τις τρεις. Ένα από τα κριτήρια για να ληφθεί αυτή η απόφαση είναι: «β. Οι αρμοδιότητες των οργανικών μονάδων σε σχέση με τις προτεραιότητες της ασκούμενης πολιτικής» (άρθρο 20).
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι αν η εκάστοτε κυβέρνηση αποφασίσει ότι θέλει να καταρ-γήσει ή και να ιδιωτικοποιήσει μια υπηρεσία, τότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί η «αξιολόγηση» για τη συρρίκνωση του προσωπικού της. Η διαδικασία της «αξιολόγησης» θα εφαρμόζεται κάθε χρόνο. Μέχρι το Γενάρη πρέπει να γίνεται ο επιμερισμός των ποσοστών και μέχρι το Μάρτη πρέπει να ολοκληρώνεται η «αξιολόγηση» των δημοσίων υπαλλήλων.
Τι υπηρετεί η «αξιολόγηση»
Η προπαγάνδα της κυβέρνησης προσπαθεί να παρουσιάσει την «αξιολόγηση» ως ένα μέσο που θα βελτιώσει τη λειτουργία του κράτους, προς όφελος του λαού, θα κάνει ταχύτερη και κα-λύτερη την εξυπηρέτησή του. Στην πραγματικότητα, το μέτρο της «αξιολόγησης» είναι μέρος μιας ευρύτερης μεταρρύθμισης, που στόχο έχει να κάνει το κράτος πιο «λειτουργικό» για τα μο-νοπώλια, από κάθε άποψη.
Τη διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνει και η Εθνική Στρατηγική για τη Διοικητική Μεταρρύθ-μιση 2014 – 2016, που πρόσφατα παρουσίασε το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και κει-μένου αναφέρεται ότι: «Ζητούμενο είναι (…) η διαμόρφωση μιας στρατηγικής για τη διοικητι-κή μεταρρύθμιση, η οποία θα αποτυπώνεται με ενάργεια και σαφήνεια στο σχεδιασμό για την επόμενη προγραμματική περίοδο (2014 – 2020) και θα είναι άμεσα ευθυγραμμισμένη με τη δε-καετή αναπτυξιακή στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης “Ευρώπη 2020″».
Τι προκύπτει από τα παραπάνω; Οτι η Δημόσια Διοίκηση και επομένως οι δημόσιοι υπάλ-ληλοι καλούνται να υπηρετήσουν τις κεντρικές κατευθύνσεις που διαμορφώνουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις στα κράτη – μέλη, για ανάπτυξη προς όφελος του κεφαλαίου. Από το πόσο αποτελε-σματικοί θα είναι σ’ αυτό, θα κρίνονται και στην «αξιολόγηση».
Απαιτείται συλλογικός, μαζικός αγώνας
Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό πως ο αγώνας απέναντι στην «αξιολόγηση» είναι μια σκληρή και σύνθετη υπόθεση. Η αντίθεση των εργαζομένων χρειάζεται να εκφραστεί με συλλο-γικές, μαζικές διαδικασίες.
Είναι όμως υπόθεση και των λαϊκών στρωμάτων, που πλήττονται από την ίδια πο
λιτική. Γιατί η «αξιολόγηση» σημαίνει απολύσεις και συρρίκνωση, χειροτέρευση ή κατάργηση υπηρε-σιών, σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις, σημαίνει παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας.
Οι εργαζόμενοι, με μαζικές, συλλογικές διαδικασίες, πρέπει να απαιτήσουν:
• Να καταργηθεί ο νόμος 4250/14
• Να μην εφαρμοστεί στην πράξη η ποσόστωση που επιβάλλει.
• Να εξαντλήσουν όλες τις δυνατότητες συλλογικών αντιδράσεων. Να πρωτοστατήσουν ώστε οι αποφάσεις των συλλογικών οργάνων τους για αποχή από τη διαδικασία της «α-ξιολόγησης» (αξιολογητών και αξιολογούμενων) να υλοποιηθούν με μαζικό τρόπο.
Τελευταία σχόλια