Στο τελευταίο άρθρο υποστήριξα την ανάγκη αποδόμησης του δικομματισμού παράλληλα με την κατάργηση του μνημονίου και των πολιτικών που απορρέουν από αυτό. Μου απαντάει, λοιπόν, η φίλη μου η Μαρία με e-mail: «Σπύρο μου, αριστερός ξεαριστερός, μνημονιακός ξεμνημονιακός… θέλει πολλά χρόνια, για να αλλάξει η νοοτροπία του Έλληνα την οποία εγώ προσωπικά θεωρώ υπεύθυνη για πολλά πράγματα», φέρνοντάς μου και σαν παραδείγματα μερικές υπαρκτές – είναι η αλήθεια – παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας.
Ξέρεις τι, Μαρία μου; Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι ίσως η ελληνική κοινωνία έχει κάποιες «ιδιαιτερότητες»… Θα συμφωνήσω, επίσης, ότι αυτές οι ιδιαιτερότητες είναι υπεύθυνες για πολλά πράγματα και ότι αν δεν υπήρχαν θα μπορούσαμε να είμαστε λίγο καλυτέρα… Αλλά δυστυχώς δε μου δίνουν απαντήσεις για το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα μας… Δε με καλύπτουν… Μη βιαστείς να με κατηγορήσεις…
Έχει απλά να κάνει με το πώς όλοι εμείς οι άνθρωποι βλέπουμε τον κόσμο… το ατομικό και το συλλογικό, το πώς παράγεται ο πλούτος και πώς διανέμεται, «τι είναι η ζωή και τι είναι ο άνθρωπος» και άλλα τέτοια «γραφικά» που απασχολούν όλους εμάς στις προσωπικές μας στιγμές κι όχι μόνο… Αυτό παρεμπιπτόντως στα «ξύλινα» λέγεται ιδεολογία, ένα συνεκτικό πλαίσιο ιδεών δηλαδή, μέσα από το οποίο όλοι εμείς οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε και ερμηνεύουμε τον κόσμο. Ή αλλιώς ονομάζεται «παράδειγμα»(1) κατά τον Thomas Kunh. Και σύμφωνα με τον Αμερικανό επιστήμονα στην προσπάθειά μας να μην το αλλάξουμε, το διαστέλλουμε συνέχεια, το τραβάμε από τα μαλλιά και το ξεχειλώνουμε, ώστε να εξακολουθεί ακόμα και με το ζόρι να μας εξηγεί το τι συμβαίνει γύρω μας, ώσπου τελικά καταρρίπτεται εκ των πραγμάτων και ένα νέο «παράδειγμα» παίρνει τη θέση του. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει κι εδώ. Το «παράδειγμα» της «λάθος ελληνικής νοοτροπίας» για μένα δεν έχει άλλα περιθώρια διαστολής… Έχει καταρριφθεί πια… Έχει πάψει να είναι συνεκτικό και να μου εξηγεί ικανοποιητικά πολλά από τα πράγματα που παρατηρώ γύρω μου.
Και ξέρεις τι ε; Το να μη σε καλύπτει απλά η νοοτροπία για την ελληνική κατάντια, δεν είναι γιατί κρύβονται εμμονές πίσω απ’αυτό, αλλά γιατί με βάση αυτό το σκεπτικό τα ¾ των κατοίκων του πλανήτη που ψωμολυσσάνε επιβιώνοντας με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα(2), θα έπρεπε να έχουν ακόμα χειρότερη… Το να μη σε καλύπτει απλά το ελληνικό χρέος σαν αιτία του κακού, δεν πηγάζει από φαντασίωση ή από προσπάθεια άρνησης των υπαρκτών προβλημάτων της χώρας, αλλά από το ότι όλες οι χώρες παγκοσμίως «ζουν με δανεικά», όπως μας δείχνει και η ενδιαφέρουσα διαδικτυακή εφαρμογή του περιοδικού Economist(3) κάνοντας το παγκόσμιο χρέος να έχει σπάσει το φράγμα των 41 τρις και να αυξάνεται διαρκώς…
Το να μη σε καλύπτει η έλλειψη ανάπτυξης στη χώρα μας σαν την κύρια αιτία της φτώχειας δεν πηγάζει από κάποια ιδεολογική αγκύλωση, αλλά από το ότι υπάρχουν χώρες με μεγάλη ανάπτυξη, όπως για παράδειγμα η Τουρκία και η Βουλγαρία που είναι και επίκαιρες λόγω των μισθών τους, και στην μεν πρώτη υπάρχουν 12,75 εκατομμύρια πολίτες(4) που ζουν κάτω από το όριο της απόλυτης φτώχειας, και στη δεύτερη φτωχαίνουν συνεχώς οι πολίτες της σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη(5)… Το να μη σε καλύπτει η ελληνική ασωτία για το ότι τα Ελληνόπουλα πάνε νηστικά στα σχολεία, δεν είναι αυθαίρετο, αλλά μια λογική αντίδραση βλέποντας ότι ακόμα και στην Κύπρο οι μαθητές τρώνε στα σχολικά συσσίτια φτώχειας(6)… Το να μη σε καλύπτει ο «παλιοχαρακτήρας» των Ελλήνων για τους άστεγους και φτωχούς που πολλαπλασιάζονται στη χώρα μας, δεν είναι προσπάθεια αποφυγής των δικών μας ευθυνών, αλλά πηγάζει από το ότι ακόμα και στη μητρόπολη του κόσμου, τη Νέα Υόρκη της φιλελεύθερης και δημοκρατικής νοοτροπίας ο ένας στους πέντε κάτοικους (ένα στα τέσσερα παιδιά) ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας σύμφωνα με την αμερικανική στατιστική υπηρεσία(7) με τους φτωχούς να αυξάνονται κατά 100.000 μέσα σε ένα χρόνο…
Το να μη σε καλύπτει η δική μας τεμπελιά για τις οδυνηρές περικοπές, είναι γιατί πλέον ακόμη και η ισχυρή Ολλανδία που μας κουνούσε το δάχτυλο, αναγκάζεται να κάνει περικοπές 16 δις εφαρμόζοντας σκληρά μέτρα λιτότητας, κάτι το οποίο ανάγκασε άλλωστε και την κυβέρνηση της χώρας να διαλυθεί πρόσφατα(8)… Το να μη σε καλύπτουν εν τέλει τα λεγόμενα των πολιτικών του μνημονίου και των τηλεοπτικών και έντυπων παπαγάλων τους για «ιδιαίτερη ελληνική περίπτωση», είναι γιατί όλος ο κόσμος έχει γεμίσει «ιδιαίτερες περιπτώσεις»… Θα μπορούσα να γράφω σελίδες ολόκληρες για τους λόγους που δε με καλύπτει η «λάθος ελληνική νοοτροπία», αλλά νομίζω… δεν έχει άλλο νόημα…
Βρε, μήπως φταίνε τελικά οι πολιτικοί μας για όλα αυτά; Ναι, η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί στους οποίους αρέσει η εξουσία, τα «οφίτσια» και τα χαρτοφυλάκια… Υπάρχουν πολλοί που αρέσκονται στο να «τρώνε», να παίρνουν μίζες, να αγοράζουν σπίτια στην Αρεοπαγίτου και να χαριεντίζονται με πιτσιρίκες… Εντάξει… Συμφωνώ, αλλά αυτοί δεν υπάρχουν σ’όλες τις χώρες, έτσι δεν είναι; Μ΄ αυτές, λοιπόν, τι γίνεται; Γιατί κι αυτές βρίσκονται σε τέτοιο χάλι; Μήπως, παρόλο που δεν έχουν πολιτικούς που «τα αρπάζουν», έχουν κι αυτές, όπως κι εμείς, ένα άλλο είδος πιο επικίνδυνων πολιτικών; Ένα είδος πολιτικών με «καθαρά» ναι μεν χέρια, αλλά με «βρώμικα» μυαλά;
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ήταν κλεφτής ο άνθρωπος… Απ’ όσο γνωρίζουμε, δεν έβαλε μαύρο πολιτικό χρήμα στις τσέπες του… Ούτε, βέβαια, ήταν ένας ανόητος γραφικός μουστακαλής με γυαλιστερή καράφλα που έκανε κωλοτούμπες με το ποδήλατο, όπως κάποιοι προτιμούν να τον περιγράφουν… Δέχτηκε εν γνώσει του να «καεί» πολιτικά και από πολύ συμπαθή Έλληνα πολιτικό να καταντήσει μισητός από όλο το λαό… Δεν είναι, όμως, ο μόνος… Τον ίδιο ακριβώς δρόμο ακολούθησαν οι έτεροι «σοσιαλιστές» Θαπατέρο και Σόκρατες στην Ισπανία και στην Πορτογαλία καθώς και ο Σαρκοζί στη Γαλλία. Ούτε αυτοί είναι λωποδύτες οι άνθρωποι και ούτε βέβαια διανοητικά καθυστερημένοι… Ο πολιτικός αφανισμός τους ήταν μια συνειδητή επιλογή… Δεν τους ενδιαφέρουν οι καρέκλες… Τις παραδίδουν στον επόμενο… Είναι απλά στρατιωτάκια… Μα υπάρχουν τέτοιοι πολιτικοί, θα μου πείτε, που δε θέλουν απλά να «φάνε», αλλά να υπηρετήσουν «ανώτερους» σκοπούς;
Βέβαια και υπάρχουν! Και είναι όχι απλά στρατιωτάκια, αλλά πολιτικοί «κομάντος»(9) για τις δύσκολες αποστολές, όπως τους ονόμασε η κ. Διαμαντοπούλου μιλώντας για τους πολιτικούς της κυβέρνησης Παπαδήμου που έπρεπε να πάρουν τα μέτρα κόντρα στη λαϊκή κατακραυγή… Είναι οι πολιτικοί που «πρέπει να θυσιάσουν κάτι από τη φιλοδοξία τους» και, αφού θα έχουν τσακίσει τους πολίτες με τα μέτρα που θα πάρουν, «πρέπει να μη κατεβούν στις εκλογές»(10), όπως τους προέτρεψε και πάλι η ίδια. Είναι αυτοί οι πολιτικοί καταδρομείς που θα δεχτούν να κάψουν την πολιτική τους καριέρα… που πρέπει να χτυπήσουν και να εξαφανιστούν για πάντα από το πολιτικό στερέωμα…Είναι αυτοί οι πολιτικοί που μετατρέπουν τις χώρες σε «πειραματόζωα», όπως παραδέχτηκε ο Γιώργος Παπανδρέου αναφερόμενος στην πολιτική που ο ίδιος άσκησε κατά τη διάρκεια της θητείας του(11). Είναι αυτοί για τους οποίους το να «φάνε» ή το να στρογγυλοκαθίσουν απλά σε μια καρέκλα, είναι πολύ ταπεινό κίνητρο… Και ξέρετε τι ε; Αυτοί δεν είναι ούτε βολεψάκηδες ούτε κλέφτες ούτε ανίκανοι ούτε χαζοί… Είναι κάτι πολύ χειρότερο και δυστυχώς υπάρχουν παντού… σε κάθε χώρα…
Είναι ταγμένοι σε κάτι που το θεωρούν «καθήκον» τους πάνω από την προσωπική πολιτική τους επιβίωση και το «μαύρο χρήμα» που θα μπορούσαν να καταχραστούν… Είναι ταγμένοι σε κάτι που κάνει κουρελόχαρτα τα προεκλογικά προγράμματα… Σε κάτι που τους κάνει να υπομένουν στωικά τα γιαούρτια, τα αυγά και τα μπινελίκια… Σε κάτι που κάνει τους πολιτικούς μπροστάρηδες του μνημονίου αλλά και την πολιτική πλέμπα που σέρνεται από πίσω τους, να ξεφτιλίζονται βάζοντας τζίφρες σε ένα μνημόνιο 700 σελίδων το οποίο δεν έχουν καν διαβάσει… Κάτι που κάνει το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να βάλουν στην άκρη την μικροκομματική τους κόντρα συζητώντας ήδη από τώρα για συγκυβέρνηση, ώστε να υλοποιήσουν παρέα αυτόν τον υπέρτατο στόχο τους δείχνοντας ξεκάθαρα ότι η κομματική βολή και οι παλαιοκομματικές κόντρες είναι κάτι υποδεέστερο από αυτό το υπέρτατο καθήκον που έχουν αναλάβει…
Είναι κάτι που αποδεκατίζει τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα και που εναλλάσσει βίαια το δικομματισμό στην Ευρώπη σε μια τυφλή προσπάθεια των πολιτών να βρουν μια διέξοδο από τη συστημική κρίση που ταλανίζει τις χώρες τους… Κάτι που επωάζει επικίνδυνα το «αυγό του φιδιού» σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο… Κάτι που είναι χειρότερο από την πολιτική ανοησία και την ανεπάρκεια, ώστε να κάνει το Χρυσοχοΐδη, χωρίς καμία πίεση, να δηλώσει ότι δε διάβασε το Μνημόνιο επιλέγοντας έτσι να τον χαρακτηρίσουμε απλά ανόητο και ανεύθυνο πολιτικό παρά να σκεφτούμε ότι η υπερψήφισή του ήταν μια συνειδητή επιλογή… Κάτι που συζητάει η ελληνική και ευρωπαϊκή νομενκλατούρα και δεν έχει σχέση με ψηφαλάκια, εξυπηρετήσεις και μικροκομματικές σκοπιμότητες… Κάτι που αποφασίζουν τα Ευρωπαϊκά όργανα και σε καμία περίπτωση δεν είναι πως θα καταχραστούν παράνομα το δημόσιο χρήμα για το προσωπικό τους συμφέρον… Κάτι που δεν έχει να κάνει με την πολιτική επιβίωση του καθενός από αυτούς, αλλά με τον υπέρτατο διακηρυγμένο από καιρό στόχο τους… Κάτι που είναι πολύ χειρότερο από την πολιτική κλεψιά και την ηλιθιότητα που επικαλούνται, για να θολώσουν τα νερά και να παραπλανήσουν τους λαούς που κυβερνούν… Κάτι που ισχύει σε όλες τις χώρες πέρα και πάνω από τις παθογένειες της καθεμιάς…Τι είναι αυτό το κάτι;
Το πώς θα νομιμοποιήσουν την μεγαλύτερη κλεψιά απ’ όλες… αυτή που γίνεται εις βάρος των εργαζόμενων… Το πώς θα αποκτήσουν το πολιτικό «εκτόπισμα», ώστε να αυξήσουν τις ώρες εργασίας και τα όρια συνταξιοδότησης, όπως τους καλεί αγωνιωδώς το Bloomberg(12)… Πώς θα γίνουν «υπεύθυνοι πολιτικοί», όπως τσιρίζει διαρκώς η «Καθημερινή», ώστε «συνεπείς» απέναντι στην ελίτ που υπηρετούν, να μειώσουν κι άλλο τους μισθούς και να ελαστικοποιήσουν κι άλλο την εργασία… Πώς θα πάψουν να είναι «επικίνδυνοι» (για το σύστημα) κάνοντας επιτέλους τις «απαραίτητες μεταρρυθμίσεις», όπως προτρέπει το περιοδικό Economist(13) τον Ολάντν στη Γαλλία, πριν ακόμα αυτός εκλεγεί…
Πώς θα κάνουν εν τέλει όλα αυτά που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν είτε τα ονομάζουν «Μνημόνιο» στην Ελλάδα, είτε στρατηγική «ΕΕ2020» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε «AGENDA 2010»(14) και ρυθμίσεις «HARTZ» στη Γερμανία από το 2003,προ κρίσης δηλαδή, είτε «Συναίνεση της Ουάσινγκτον»(15) στις ΗΠΑ και στη Λατινική Αμερική από το 1989, είτε σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, είτε εξορθολογισμός, είτε αναδιάρθρωση, ανταγωνιστικότητα, εκσυγχρονισμός, περικοπές, λιτότητα, σταθερότητα και κολοκύθια τούμπανα… Και είτε αυτό γίνεται λόγω της νοοτροπίας στην Ελλάδα, της φούσκας ακινήτων στην Ισπανία, της έλλειψης ανταγωνιστικότητας στην Πορτογαλία, του σάπιου τραπεζικού συστήματος στην Ιρλανδία, της χρηματοπιστωτικής κρίσης στις ΗΠΑ και της πολιτικής διαφθοράς στην Αργεντινή, στη Χιλή και στο Περού… γίνεται παντού και έτσι κι αλλιώς θα γινόταν… Αυτά τα μέτρα έχει ανάγκη το σύστημα που υπηρετούν, και όλα τα άλλα είναι απλά προφάσεις…
Κάποιοι, όμως, θέλουν εσκεμμένα να διαστείλουμε κι άλλο το «παράδειγμα» της λάθος ελληνικής νοοτροπίας, της πολιτικής ανικανότητας και της πολιτικής ρεμούλας, ώστε μόνο μέσω αυτού να εξηγούμε την κατάντια της χώρας… Θέλουν να μας κάνουν τα μυαλά φελιζόλ και είτε αυτοκτονούν από την απόγνωση Ιταλοί(16), είτε πεινούν Ισπανοί, είτε μένουν άστεγοι Ιρλανδοί, είτε κάνουν περικοπές Ολλανδοί, είτε υπάρχουν 115 εκατομμύρια φτωχοί(17) και 22,7 εκατομμύρια άνεργοι(18) στην ΕΕ, εμείς να στεκόμαστε μόνο στην πολιτική διαφθορά και στο ανίκανο και ανόητο πολιτικό προσωπικό…
«Όταν το μόνο εργαλείο που έχεις, είναι ένα σφυρί, τείνεις να συμπεριφέρεσαι σε όλα σαν να είναι καρφιά», λέει μια παλιά αγαπημένη μου ατάκα του Αβραάμ Μάσλοου… Αυτός είναι ο στόχος τους… Να έχουμε σαν εργαλείο εξήγησης μόνο τη νοοτροπία μας, τις μίζες του Μαντέλη και την κουταμάρα του Γιωργάκη και να βλέπουμε τα πάντα σαν αποτέλεσμα αυτού και γι’ αυτό το λόγο άλλωστε διαλέγουν τώρα να μας παρουσιάσουν το σκάνδαλο του ΙΚΑ Καλλιθέας, τις χιλιάδες μαϊμούδες συντάξεις και να βάλουν στην ψειρού τον Άκη και όλη του τη φαμίλια…
Εε όχι… Δε φταίει πάνω απ’όλα η διαφθορά για το ό,τι συμβαίνει γύρω μας και γι’αυτό, μέχρι να βγει στη φορά το σκάνδαλο στο «ΙΚΑ» της Μαδρίτης, οι μίζες για «υποβρύχια που γέρνουν» στο αμερικανικό Πεντάγωνο, οι «παράνομες επιδοτήσεις» στους πατατοπαραγωγούς στο Δουβλίνο και οι «οικονομικές ατασθαλίες» με τις κόκκινες τουλίπες της Βασίλισσας Βεατρίκης, προτιμώ να ψάχνω άλλους τρόπους, για να καταλάβω τι συμβαίνει…
Προτιμώ να πετάω στον κάλαθο των άχρηστων το «εργαλείο» της πολιτικής διαφθοράς που ολημερίς και ολονυχτίς πασχίζουν να μας κάνουν να το υιοθετήσουμε μέσα από τις ρυπαρές φυλλάδες τους και τους καλοπληρωμένους τηλεοπτικούς υπηρέτες τους… Προτιμώ να μην ασχοληθώ μόνο με τα υπαρκτά προβλήματα, με τις μίζες, τις κλεψιές και τις παρανομίες των πολιτικών, αλλά και με τη θεσμοθέτηση της νόμιμης και διαχρονικής κλοπής που γίνεται παντού, όπως και στη χώρα μας… Διαλέγω συνειδητά να μην ασχολούμαι μόνο με το αναλώσιμο πολιτικό προσωπικό, που αυτοί οι ίδιοι επιλέγουν τώρα εσκεμμένα να στοχοποιούν για αντιπερισπασμό, αλλά με τις μόνιμες καταστροφικές οικονομικές πολιτικές τις οποίες με λύσσα προσπαθούν να φορέσουν κολάρο σε όλους τους λαούς όχι για προσωπικό ή για κομματικό τους όφελος βέβαια, αλλά για τη σωτηρία του συστήματος που υποστηρίζουν…
Θεωρώ λοιπόν ανέντιμο και αποπροσανατολιστικό και προς τον εαυτό μου αλλά και προς όλους αυτούς που επιμένουν να διαβάζουν τις φλυαρίες μου, να πιπιλίσω την καραμέλα της ελληνικής νοοτροπίας… Θεωρώ άκρως επικίνδυνο για εμάς που οδηγούμαστε στην εξαθλίωση λόγω συγκεκριμένων οικονομικών πολιτικών, και πάνω απ’όλα άκρως βολικό γι’ αυτούς που εκτελούν αυτές τις προαποφασισμένες από χρόνια πολιτικές, να περιορίσω την αναζήτηση μου στα στενά σύνορα της χώρας μας κλείνοντας, όπως αυτοί επιθυμούν, τα μάτια μου μπροστά σε ένα καταρρέον διεθνές σύστημα με παρόμοια προβλήματα…
Επιλέγω εν τέλει να μη ρίξω το μελάνι που θα θολώσει κ άλλο τα νερά, και να μη μιλήσω για τις υπαρκτές ελληνικές παθογένειες …Τουλάχιστον όχι τώρα… Όχι την εποχή που ζούμε τη μεγαλύτερη αναδιανομή του πλούτου προς τα πάνω παγκοσμίως… την εποχή της μεγαλύτερης συστημικής κρίσης από το 1929… την εποχή που όλες οι χώρες τσακίζουν τα εργασιακά δικαιώματα, τους μισθούς και το κοινωνικό κράτος για τη σωτηρία του συστήματος ανεξαρτήτως νοοτροπίας μνημονίων και ασωτίας των πολιτών τους…
Υ.Γ. Μαρία, σε ευχαριστώ για το e-mail σου και την ευκαιρία που μου έδωσες να απαντήσω…
1. http://en.wikipedia.org/wiki/Paradigm
2. http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=191389
3. http://www.economist.com/content/global_debt_clock
4. http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=16644&Itemid=165
5. http://www.nooz.gr/economy/giati-fovomaste-tous-mis8ois-voulgarias
6. http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&cid=1&aid=1205471
7. http://www.protothema.gr/world/article/?aid=190644
8. http://www.tovima.gr/world/article/?aid=454582
9. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63627020
10. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63605885
11. http://www.capital.gr/News.asp?id=1486784
12. http://news.in.gr/world/article/?aid=1231192324
13. http://www.zougla.gr/money/article/economist-malon-epikindinos-o-olant
14. http://en.wikipedia.org/wiki/Hartz_concept
15. http://www.soc.uoc.gr/econ/personal/marias/?p=274
16. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63645601
17. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathbreak_1_01/02/2012_42541
18. http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=417554
Τελευταία σχόλια