Η πρώτη αποτίμηση του αποτελέσματος των εκλογών της 17 Ιούνη δείχνει ξεκάθαρα ότι έχουμε σαφή συντηρητική μετατόπιση του εκλογικού σώματος με το Δεξιό μπλοκ να βγαίνει όχι απλά ενισχυμένο αλλά ν’ αποτελεί πλειοψηφία στο φάσμα των πολιτικών δυνάμεων του τόπου.
Η Ν.Δ. αύξησε τις δυνάμεις της σε σχέση με τις εκλογές του Μάη με ρητορική δεξιού λαϊκισμού, υποσχεσιολογίας και παροχών. Ταυτόχρονα υιοθέτησε θέσεις εθνικιστικές και ακροδεξιές προκειμένου ν΄ αντλήσει ψήφους από τα δεξιά της. Πήρε έτσι την πρώτη θέση και το πριμ των 50 εδρών, ενώ ο αρχηγός της έγινε επιτέλους πρωθυπουργός της χώρας! Εκτιμώ ότι ως κυβέρνηση θα δείξει το σκληρό και απολυταρχικό πρόσωπο της Δεξιάς. Αυτό άλλωστε φαίνεται και από την σύνθεσή της!
Οι ‘’ΑΝΕΞΆΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ’’ παρότι είχαν απώλειες κράτησαν τον κύριο κορμό της δύναμής τους πλασάροντας ένα πολιτικό αχταρμά από θέσεις που ξεκινούν από την δεξιά εκδοχή του αντι- μνημόνιου φθάνοντας μέχρι την αντι- παγκοσμιοποίηση, την συνωμοσιολογία τον εθνοπατριωτισμό και την ΑΟΖ. Κι όλα αυτά πασπαλισμένα με ολίγη τσάμπα μαγκιά.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ διατήρησε τις ψήφους της αποδεικνύοντας ότι η κομματική εκπροσώπηση του φασισμού, του αναχρονισμού και της πολιτιστικής ασχήμιας στη χώρα μας έχει μονιμότερα χαρακτηριστικά. Δεν ήταν συμπτωματική επιλογή των εκλογών της 6 Μάη. Διαψεύστηκαν όσοι πίστεψαν ότι μετά την σουηδική γυμναστική στους δημοσιογράφους ή τον δημόσιο-τηλεοπτικό προπηλακισμό δύο βουλευτίνων θα υπήρχαν ψηφοφόροι που θα καταλάβαιναν το λάθος τους. Το αντίθετο μάλιστα! Αρκετοί θεώρησαν ότι δικαιώθηκαν!
Το πλειοψηφικό δεξιό πάζλ συμπληρώνουν ο ΛΑΟΣ που πλήρωσε ακριβά τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου, η Δημιουργία Ξανά – Δράση που έπεσε θύμα της πόλωσης μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ -και τώρα στηρίζει την κυβέρνηση της Ν.Δ.- καθώς και μικρότεροι σχηματισμοί που δεν ευνοήθηκαν από το κλίμα που είχε δημιουργηθεί, το οποίο κυριολεκτικά τους αποδεκάτισε. Ας μη ξεχνάμε εξάλλου ότι τα εκτός Βουλής κόμματα στις 6 Μάη συγκέντρωσαν ποσοστό 19%, ενώ στις 17 Ιούνη μόλις 5,98%!!
Στην αντίπερα όχθη το αριστερό μπλοκ το μόνο που έχει να παρουσιάσει είναι το πράγματι εντυπωσιακό 27% του ΣΥΡΙΖΑ (1.655.053 ψήφοι). Οι 600.000 παραπάνω εκλογείς που τον προτίμησαν μέσα σ΄ ένα μήνα καθώς και οι περισσότεροι εξ’ όσων του έδωσαν το 16,8 στις εκλογές του Μάη, πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε θέση να αναπληρώσει την απώλεια του εισοδήματός τους και ότι μπορεί να επαναφέρει τα πράγματα στις παλιές καλές μέρες προ του 2009! Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δικαιολογημένα πανηγύρισε για τη εξαιρετικά άνετη και βολική θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μη αποδεχόμενη την καθ΄ οιονδήποτε τρόπο ανάληψη κυβερνητικής ευθύνης, που θα είχε ασφαλώς πολιτικό κόστος.
Αντίθετα το Κ.Κ.Ε. συρρικνώθηκε, γιατί σε μια περίοδο που στον ευρύτερο αριστερό χώρο συζητιόταν η προοπτική για κυβέρνηση της Αριστεράς, -πρώτη φορά από την δεκαετία του 40!- επέλεξε για μια ακόμη φορά ν΄ αυτοπεριχαρακωθεί. Η πολιτική της μοναχικής πορείας και της άρνησης της οποιασδήποτε συμμαχίας με άλλες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που εγκαινίασε το ΚΚΕ με την ίδρυση του ΠΑΜΕ το 1999 και ακολούθησε σ΄ όλες τις πολιτικές και εκλογικές μάχες ακόμη και στον συνδικαλισμό και στην τοπική αυτοδιοίκηση, νομίζω ότι ηττήθηκε. Μένει να φανεί αν τα αρμόδια κομματικά όργανα κάνουν την αυτοκριτική τους και προπαντός αν αποφασίσουν αλλαγή πορείας.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρέθηκε μπροστά σε διλλήματα που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει. Παρασυρμένη τόσο από τη στάση του ΚΚΕ όσο και από την επαμφοτερίζουσα συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ που τελικά δήλωσε πίστη στο ευρώ και στη συμμετοχή στη ζώνη του, αναγκάστηκε ν΄ αποφασίσει αυτόνομη κάθοδο μένοντας πιστή στις αντικαπιταλιστικές της αρχές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα ¾ των ψήφων του Μάη να πάνε τον Ιούνη στον ΣΥΡΙΖΑ!
Τέλος κοιτάζοντας προς το Κέντρο του πολιτικού φάσματος και προς τ’ αριστερά αυτού, παρατηρούμε να βρίσκονται εκεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ., η ΔΗΜΑΡ και οι Οικολόγοι Πράσινοι.
Το ΠΑ. ΣΟ. Κ. λεηλατήθηκε τόσο στις εκλογές του Μάη όσο και σ΄ αυτές του Ιούνη χάνοντας πάνω από 2.150.000 !!! ψηφοφόρους σε σχέση με το 2009. Πλήρωσε πανάκριβα το κόστος των επώδυνων οικονομικών μέτρων που πήρε ως κυβέρνηση τα δυόμισι τελευταία χρόνια και την απώλεια σημαντικού ποσοστού ευημερίας που είχε κερδίσει ο λαός. Φορτώθηκε μόνο του όλες τις αμαρτίες του παρηκμασμένου πολιτικού συστήματος, πολύ περισσότερες μάλιστα απ΄ αυτές που του αναλογούσαν.
Κι όμως η Ελλάδα που παρέδωσε το 2004 το ΠΑ. ΣΟ. Κ. ήταν πολύ καλύτερη σ΄ όλους τους τομείς από την Ελλάδα που παρέλαβε το 2010. Δεν μερίμνησε όμως να μοιραστεί το κόστος της κρίσης και των δυσάρεστων μέτρων με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις κυρίως της κεντρο-δεξιάς. Έτσι τώρα εγκλωβισμένο αναγκάζεται να στηρίξει μια δεξιά κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Σαμαρά με ό, τι αυτό συνεπάγεται για το πολιτικό μέλλον της Παράταξης.
Η κυβέρνηση του ΠΑ. ΣΟ. Κ. για να είχε αποφύγει την αποκλειστική ευθύνη για την υπογραφή των δύο μνημονίων -ανεξάρτητα από τι πιστεύει ο καθένας για την αναγκαιότητά τους- έπρεπε είτε το 2010 ( προτιμότερο) είτε το 2011 να είχε κάνει σχετικό δημοψήφισμα. Η μη διεξαγωγή του ήταν το σημαντικότερο λάθος της κυβέρνησης Παπανδρέου και θεωρώ ότι δικαιώθηκα, γιατί ήμουν από τους ελάχιστους σ΄ όλη τη χώρα που επέμενα τότε στη διενέργεια δημοψηφίσματος ( βλ. σχετική αρθογραφία μου της εποχής εκείνης).
Η ΔΗΜΑΡ ένα κόμμα που προήλθε από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, διατήρησε τις δυνάμεις της σε σχέση με την αναμέτρηση του Μάη, αφού με πολύ σαφήνεια ξεκαθάρισε ότι θα συμβάλλει με κάθε τρόπο στο σχηματισμό κυβέρνησης. Είναι νωρίς να προβλέψουμε τις συνέπειες της επιλογής να στηρίξει –όπως και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- κυβέρνηση της Ν. Δ. με πρωθυπουργό τον Σαμαρά και υπουργούς με έντονα δεξιά και αντι- αριστερά χαρακτηριστικά. Οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν το επόμενο χρονικό διάστημα καθώς και η ένταση των κοινωνικών αντιδράσεων θα κρίνουν τις συνέπειες του εγχειρήματος.
Τέλος οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ μη μπορώντας να βρουν ένα ευρύτερο πολιτικό και ιδεολογικό χώρο για συνεργασία, παγιδεύτηκαν κι αυτοί στο δίπολο ΣΥΡΙΖΑ ή ΜΝΗΜΟΝΙΟ με αποτέλεσμα ο σημαντικός αριθμός των 185.000 ψήφων που πήραν τον Μάη ( 2,93%) να γίνει τον Ιούνη 54.000 ( 0,88%) λόγω των διαρροών προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
θεωρώ πως οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς οφείλουν να κινηθούν γρήγορα προς τη συγκρότηση μιας κοινής συνισταμένης. Πριν τους προλάβουν άλλοι….
Κλείνοντας, θεωρώ πως μέσα στη ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού που μόλις αρχίζει να ψάχνει τρόπους σταθεροποίησης, οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς οφείλουν να κινηθούν γρήγορα προς τη συγκρότηση μιας κοινής συνισταμένης. Για το καλό του τόπου. Πριν τους προλάβουν άλλοι….
*ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ-ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ
Τελευταία σχόλια