Αρκετοί παράγοντες του τοπικού πολιτικού προσωπικού επαναλαμβάνουν κατά καιρούς την έκφραση ‘’ να συμφωνήσουμε επί τέλους τι είδους ανάπτυξη θέλουμε για το νησί…’’ Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, που εξαιτίας της χρόνιας ανεπάρκειάς μας, αναγκαζόμαστε ν΄ αναζητήσουμε τρόπους αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης.
Τόσο η παραπάνω διατύπωση όσο και το περιεχόμενο της φράσης ‘’να συμφωνήσουμε το είδος της ανάπτυξης που θέλουμε…’’, είναι εσφαλμένα. Κι αυτό γιατί ουδέποτε θα συμφωνήσουμε. Πάντοτε θα υπάρχουν διαφορετικές θεωρήσεις, διαφωνίες και αντιδράσεις, άλλοτε καλοπροαίρετες κι άλλοτε σκόπιμες.
Το ζητούμενο είναι να κατατεθούν τεκμηριωμένες προτάσεις και ο κερκυραϊκός λαός, αφού ενημερωθεί, να δώσει την εντολή, μέσα από τις τοπικές εκλογές ή και δημοψηφίσματα, σε μια δυναμική πλειοψηφία να εφαρμόσει αποφασιστικά ένα ολοκληρωμένο σχέδιο τοπικής ανάπτυξης αψηφώντας το πολιτικό κόστος.
Είναι αναγκαίο να τεθούν επί τάπητος προς κρίση οι δύο εναλλακτικές δυνατότητες που σήμερα υπάρχουν για μια βιώσιμη ανάπτυξη της Κέρκυρας:
Η μία που βασίζεται στην ποιοτική αναβάθμιση του αγροτικού και τουριστικού κλάδου καθώς και στην ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων του νησιού. Ασφαλώς με σεβασμό στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον.
Η άλλη που επιμένει στην άρνηση των πάντων, στη συντήρηση (αριστερά και δεξιά προερχόμενη), στον αναχρονισμό, στην ακινησία, στο τέλμα και τελικά στην οπισθοδρόμηση.
Η μία που εκφράζεται απ’ όσους επιδιώκουν την πρόοδο, τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και τον ποιοτικό εκσυγχρονισμό της τοπικής παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών και η άλλη που εκφράζεται από τους φορείς του ανορθολογισμού, του λαϊκισμού και του παρασιτισμού, που αδιαφορούν για το μέλλον και την πρόοδο του νησιού μας και επενδύουν είτε στην ανέχεια της τοπικής κοινωνίας είτε στην αποτυχία κάθε αλλαγής, χωρίς να διστάζουν να κλείνουν το μάτι και στα συμφέροντα που θίγονται, με μοναδικό στόχο να μη δυσαρεστηθεί η εκλογική πελατεία και υπάρξει πολιτικό κόστος.
Η μία που επιδιώκει την δημιουργία νέου τοπικού πλούτου, θέσεις εργασίας και τόνωση της αυτοπεποίθησης των κερκυραίων για ν΄ αντιμετωπίσουν την μεγάλη κρίση, και η άλλη που καλλιεργεί την μιζέρια, την απομόνωση, την φοβικότητα και την περιχαράκωση.
Τελικά το δίλημμα είναι είτε απογοήτευση είτε ξαναζωντάνεμα της ελπίδας.
Οι κερκυραίοι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο τόπος μας είναι προνομιούχος με πολλά χαρίσματα και ότι η κρίση δεν συνιστά αφορμή για την ανάδειξη λαϊκίστικων πολιτικών δυνάμεων με ολίγιστους ηγετίσκους που εκμεταλλεύονται τη δυσαρέσκεια η και οργή του λαού προς ίδιον όφελος, αλλά ευκαιρία για αναθεώρηση απόψεων, αλλαγή εσφαλμένων νοοτροπιών, ανατροπή των κακώς κειμένων και τελικά δημιουργική προσαρμογή στα νέα ιστορικά δεδομένα.
Οι κερκυραίοι ας αποτινάξουμε επί τέλους την δουλεία της ανεπάρκειας, της ανευθυνότητας, της προχειρότητας και του λαϊκισμού που μας έχουν επιβάλει πλείστοι όσοι χειρίζονται τις τύχες του τόπου μας δεκαετίες τώρα…
Ας επιλέξουν οι συμπολίτες.
Ελπίζω κάποτε να ευστοχήσουν…
Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι η επανάσταση της κοινής λογικής!
*Ο Γιώργος Καρύδης είναι δικηγόρος, περιφερειακός σύμβουλος Ιονίων Νήσων
Τελευταία σχόλια