Ο ελληνικός λαός στις εκλογές της 6ης Μαΐου όχι μόνο δεν έδωσε αυτοδυναμία σε κάποιο κομματικό σχηματισμό, αλλά ούτε καν ένα ισχυρό εκλογικό ποσοστό ώστε να μπορεί να διαχειριστεί από θέση ισχύος τις τύχες της χώρας. Μοίρασε την ψήφο του , άρα και την εντολή του σε πολλές πολιτικές δυνάμεις, υποδεικνύοντας το δρόμο της συνεννόησης και της σύνθεσης.
Είναι απόλυτα ξεκάθαρο ότι με επί μέρους διαφοροποιήσεις η συμπεριφορά του εκλογικού σώματος στην αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου θα είναι ίδια.
Η χώρα μας ζει σε περίοδο έκτακτης ανάγκης. Έτσι για να γίνει σεβαστή η παραπάνω λαϊκή εντολή πρέπει τα κόμματα να βρουν σημεία σύγκλισης σε προγραμματικό κυρίως επίπεδο. Ταυτίσεις σε ιδεολογικό επίπεδο για να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξουν.
Η εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος αλλά και ο συσχετισμός δυνάμεων που έχει διαμορφωθεί δείχνουν ότι περνάμε σε φάση μετά- μεταπολιτευτική. Από την δημοκρατία των πλειοψηφιών, στην δημοκρατία της συναίνεσης.
Τώρα απαιτείται μια ελάχιστη κοινή πολιτική παραδοχή που θ΄ αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο εθνικής συνεννόησης.
Η πολιτική είναι ασφαλώς και τέχνη συμμαχιών.
Στην προκειμένη περίπτωση η συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας με την συμμετοχή μας στην ευρωζώνη είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη δημιουργίας συναινετικής διακυβέρνησης, γιατί αυτό είναι το δεύτερο κυρίαρχο μήνυμα που στέλνει στις πολιτικές δυνάμεις ο ελληνικός λαός.
Τα υπόλοιπα θα βρεθούν. Ο τρόπος διαπραγμάτευσης με την Τρόϊκα, τα πρόσωπα, η χρονική διάρκεια παραμονής του νέου σχήματος στην εξουσία κ.ά. είναι- υπό τις παρούσες συνθήκες-
δευτερευούσης σημασίας θέματα για τα οποία τα κόμματα οφείλουν να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία.
Χωρίς να θέλουμε να ευλογήσουμε τα γένια μας, θεωρούμε ότι το ΠΑ. ΣΟ. Κ. έχει καταθέσει την πιο ειλικρινή, την πιο υπεύθυνη, την πιο ρεαλιστική, την πιο αποτελεσματική και την πιο ενωτική πρόταση για την πορεία της χώρας την επόμενη μέρα.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος απηύθυνε πρόσκληση στις άλλες πολιτικές δυνάμεις για κυβέρνηση εθνικής ενότητας και ευθύνης. Το ΠΑ. ΣΟ. Κ. δεν διεκδικεί κυβερνητικούς θώκους.
Από την άλλη όμως Ν. Δ. και ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποδυθεί σ΄ έναν αγώνα δρόμου για την κατάληψη της πρώτης θέσης με αποκλειστικό στόχο το πριμ των 50 επιπλέον εδρών! Στήνουν ένα σκηνικό πόλωσης που θα δυσχεράνει την διακομματική συννενόηση στις 18 Ιουνίου.
Έτσι μεθοδεύουν ένα νέο πολιτικό αδιέξοδο που θα παρατείνει την ακυβερνησία, την ασάφεια και την οικονομική οπισθοδρόμηση.
Η ιστορία γράφεται ακόμη και σε μια στιγμή, αν τη στιγμή αυτή γίνει το μεγάλο το καθοριστικό λάθος. Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία να διεμβολιστεί αυτό το επιζήμιο για τα συμφέροντα της χώρας σκηνικό.
Και ο τρόπος είναι ένας, η ενίσχυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το ισχυρό εκλογικά και κοινοβουλευτικά ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπορεί να λειτουργήσει ως εγγυητής και καταλύτης μιας συμφωνίας εθνικής συνευθύνης.
Τελευταία σχόλια