Στέκει ντυμένη στα χρώματα της Μεγάλης Βρετανίας. Στην, δια μεγαφώνου, αγγελία του έμπα της, το Wembley Arena φουσκώνει στήθια και ξερνά εγχώριες αυταρέσκειες. «Go England, go…» H oμάδα τους… H πατρίδα τους… Τα κορίτσια τους…
Αυτή, παρέα με τη τη Ρέιτσελ, τη Λιν, την Φραντσέσκα, την Τζορτζίνα, την Τζέιντ και την Άννυ. Ευδιάκριτες αγγλοσαξονικές ταυτότητες, αξάν του λόγου, χαρακτηριστικά προσώπου. Όλες τους. Πλην απ’ την ίδια. Τούτη η όμορφη μικρή, είναι ξεκάθαρο πως βγάζει και κάτι από Μεσόγειο… Βαλκάνια… Ελλάδα…
Λιγάκι παραδίπλα, η ελληνική αποστολή. Μαζί και η Ελένη Δόικα. Χειροκροτά. Αν μπορούμε να μαντέψουμε, δεν ήταν μόνο το έμφυτο συναίσθημα fair play. «Μιλούσε» και το «αίμα». Το κερκυραϊκό «αίμα» της Ελένης. Το κερκυραϊκό «αίμα» της Λουίζας Πουλή.
Το Louisa Poulis, που έδιναν τα matrix, δεν άλλαζε το νόημα. Μια Κερκυραία, στην βρετανική ομάδα ρυθμικής γυμναστικής! Η τρίτη κορφιάτικη, παρουσία ημέρας, στη μεγαλύτερη αθλητική γιορτή της πλάσης: Olympic Games 2012. Τιμή…
To τέλος του αγώνα, βάσει του κυνισμού του αποτελέσματος, δεν έφερε χαμόγελα. Δωδέκατη και τελευταία θέση στα προκριματικά του διημέρου και έξω από τον τελικό. Σε διαφορετική περίπτωση, το φλέγμα των Εγγλέζων θα το θεωρούσε αδιανόητο. Μέσ’ το σπίτι τους… Μόνο που ‘δώ, τα δεδομένα άλλαζαν. Και ο κόσμος ήξερε…
Για έναν ολόκληρο χρόνο, η Λουίζα και τα υπόλοιπα κορίτσια της Μ. Βρετανίας σκούπιζαν ιδρώτες προετοιμασίας και αγωνίες: «Άραγε, θα συμμετάσχουμε;» Οι Βρετανοί, βλέπετε, μπορεί να εμφανίζουν τεράστια παράδοση σε μια ευρεία γκάμα σπορ, αλλά στη ρυθμική γυμναστική, τ’ ανάποδο. Καμία εκπροσώπηση, κανένα ενδιαφέρον. Και η κρατική επιχορήγηση, μηδενική…
Αν, εντέλει, η Λουίζα και τα υπόλοιπα κορίτσια, κατέβηκαν, το όφειλαν αποκλειστικά σε δύο πράγματα. Κατ’ αρχήν, το μεράκι και το πείσμα το δικό τους. Κάποιες, μάλιστα, εγκαταλείποντας, προσωρινά, ακόμη και τις ίδιες τις σπουδές τους, για να μη λείψουν από την παγκόσμια γιορτή! Και, κατά δεύτερον, την ηθική και οικονομική στήριξη των δικών τους των ανθρώπων!
Τελευταία σχόλια