«Θύτες ή θύματα και κάτι γκρι»

Τι είναι το Οικείο Θέατρο;
• Μια ομάδα ηθοποιών –πέντε τον αριθμό.
• Που δημιουργεί -επικοινωνεί.
• Όπου υπάρχουν άνθρωποι – και θέλουν.
• Κάθε φορά αλλού.
• Στο σπίτι, στην αυλή, στο σχολειό, στο χώρο της δουλειάς –όπου.
• Ο χώρος οριοθετείται εξ υπαρχής -κάθε φορά, πρώτη φορά.
• Μαρκίζες και καρέκλες δεν υπάρχουν –ο τόπος καινούργιος.
• Αγάπη -και ανταπόκριση.
• Οι ηθοποιοί ξετυλίγουν ένα κομμάτι ύφασμα – να οριστεί ο χώρος της δράσης, η σκηνή της μάχης.
• Το φως σκληρό, κανένας διαχωρισμός σκηνής/πλατείας, καμία ασφάλεια – εκτεθειμένοι εξίσου όλοι.
• Εν αρχή η ιστορία, οι ήρωες –αρχή, μέση, τέλος.

Η ιδέα
Το Οικείο Θέατρο είναι μία ιδέα του Μίλτου Δημουλή που έχει ως στόχο να ξεπεράσει τα εμπόδια που θέτει σήμερα η έλλειψη χώρων ελεύθερης θεατρικής έκφρασης. Το κυρίως πρόβλημα είναι η επιβολή του κέρδους και της επιχειρηματικότητας πάνω από την Τέχνη που δεν αφήνει χώρο για νέους ανθρώπους και νέες προσπάθειες. Οι θεατρώνες τείνουν να λησμονούν απόψεις όπως αυτή του Κάρολου Κουν που έλεγε «ένας θεατής, μία καρέκλα και ένας ηθοποιός κάνουν Θέατρο».
Αντί να πηγαίνουν οι θεατές στο Θέατρο, γιατί να μην πηγαίνει το Θέατρο στους θεατές;
Στο Οικείο Θέατρο ο στόχος είναι να απελευθερωθούμε από τη στενωπό.
Το Οικείο Θέατρο είναι μια συλλογική έκφραση που αναζητά επώνυμους θεατές.
Το Οικείο Θέατρο δεν στηρίζεται σε φωτεινές μαρκίζες, σε προβολείς και σε σκηνικά, αλλά στα χαρακτηριστικά και στις δυνατότητες έκφρασης τόσο των ανθρώπων που το απαρτίζουν, όσο και εκείνων που το φιλοξενούν, κάνοντας κάθε παράσταση μοναδική.
Η ιδέα του θεάματος που πηγαίνει στους θεατές αντί να έρχονται οι θεατές στον χώρο του δεν είναι καινούρια. Υπάρχει ήδη από την Αναγέννηση – τέτοιου είδους «επισκέψεις» σε άρχοντες και μαικήνες της εποχής έκαναν οι θίασοι του Σαίξπηρ και αργότερα του Μολιέρου. Κατά τα μέσα του 20ου αιώνα το «φαινόμενο» εμφανίστηκε και στην Ευρώπη (χωρίς ωστόσο, να φτάσει ποτέ σ’ εμάς).
Συνεπώς, η καινοτομία δεν έγκειται τόσο στην ιδέα, όσο στον χρόνο και στον τόπο εντός των οποίων γίνεται πραγματικότητα. Εν ολίγοις, στη συγκυρία.

Το κάνουν κι άλλοι;

– Μακάρι σιιγά – σιγά, για έναν μεγάλο, «αθόρυβο» διάλογο… Ιδού, Εσείς και εμείς.

«… Γιατί ο πόνος, ο απέραντος ανθρώπινος πόνος σ’ ανασηκώνει πάνω από τον εαυτό σου, ως την παραίσθηση και την τρέλα και την προφητεία και τη μοίρα –κι ακόμα ψηλότερα, ως τη δικαιοσύνη. Και μυρμηδίζεις όλος από μνήμες και πράξεις και οράματα και βλέπεις κύματα κύματα τις γενιές να’ ρχονται από το βάθος του χρόνου κι αιώνια να πλένουν τον κόσμο…»
Απόσπασμα από την παράσταση

«ΘΥΤΕΣ ή ΘΥΜΑΤΑ και κάτι γκρι»
INFO

Οικείο Θέατρο
www.oikeiotheatro.gr τηλ: 69 7777 1821
[email protected]

και στο Facebook

«ΘΥΤΕΣ ή ΘΥΜΑΤΑ και κάτι γκρι»

Σκηνοθεσία: Μίλτος Δημουλής
Κοστούμια – στήσιμο σκηνής: Θεοδόσης Δαυλός
Μουσική: Τάσος Σωτηράκης
Στίχοι: Ελένη Μποζίκη, Μίλτος Δημουλής

Παίζουν: Μίλτος Δημουλής, Τάσος Σωτηράκης, Ανδρομάχη Δαυλού, Παρασκευή Κατσάνη, Δάφνη Ασημακοπούλου
Μια παράσταση με «ζωντανή» μουσική και τραγούδια

Διάρκεια: 70 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ, 10 ευρώ φοιτητικό.

Στη ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ του Δημοτικού Θεάτρου Πέμπτη 17 και Παρασκευή 18 Μαρτίου και ώρα 9.15 μ.μ.