Την φιλολογική-μουσική ελληνική «Αγία Τριάδα» του Διονύσιου Σολωμού, του Νικόλαου Μάντζαρου και του Ιάκωβου Πολυλά αναδεικνύει, θέτοντας μείζονα ερωτήματα, ο νέος τόμος των «Κερκυραϊκών Χρονικών», που κυκλοφόρησε προ ημερών από την Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών.
Σολωμός, Μάντζαρος και Πολυλάς συναποτελούν, όπως αναφέρεται στο προλογικό σημείωμα του προέδρου της Εταιρείας Περικλή Παγκράτη, μία τριάδα, ίσως όχι αδιαίρετη, οπωσδήποτε όμως ευρισκόμενη σε ομόρροπη πορεία, που εντέλει σηματοδοτεί τη γένεση της νεοελληνικής ποιητικής και μουσικής παράδοσης και τη γένεση της νεοελληνικής κριτικής.
Ο Μάντζαρος και ο Πολυλάς -προστίθεται- συνέδεσαν την «τύχη» του έργου τους σε μεγάλο βαθμό με την «τύχη» του σολωμικού έργου. Αν όμως χωρίς τον Σολωμό θα «βλέπαμε» σήμερα έναν διαφορετικό Μάντζαρο και, κατά μείζονα λόγο, έναν άλλο Πολυλά, δεν υπάρχει αμφιβολία πως και χωρίς τους Μάντζαρο και Πολυλά θα «βλέπαμε» σήμερα έναν άλλο Σολωμό. Γιατί, βεβαίως, ο μεγάλος μουσουργός Μάντζαρος και χωρίς την κινητήρια σολωμική δύναμη δεν θα έπαυε να είναι ο μεγάλος μουσουργός, κι ούτε και ο μέγας κριτικός νους του Πολυλά θα είχε χαθεί – ασφαλώς όμως και οι δύο θα κινούνταν προς άλλες κατευθύνσεις. Από την άλλη μεριά, χωρίς την καθοριστική παρέμβαση του κριτικού και εκδότη Πολυλά, του και θεματοφύλακα της σολωμικής κληρονομιάς, υλικής (αναφερόμαστε στα χειρόγραφα) και άυλης, δεν γνωρίζουμε πώς και τι θα είχε διασωθεί από το σολωμικό έργο και από το παράδειγμα του Ποιητή, που χάρη στον Πολυλά δημιούργησε Σχολή. Και ταυτόχρονα, διαφορετική θα ήταν η διεισδυτικότητα και η προσληψη του έργου του Εθνικού Ποιητή χωρίς την αυθεντική μαντζαρική «μουσική ερμηνεία» και χωρίς τη μετάδοση από τον Μουσουργό του σολωμικού παραδείγματος στους μαθητές του, για την επίτευξη του «υψηλού» στην Τέχνη.
Τον νέο τόμο των «Κερκυραϊκών Χρονικών» (Ε’, περίοδος Β’), που περιλαμβάνει πολλές από τις ανακοινώσεις που είχαν γίνει σε συνέδριο με αυτό το θέμα (Σολωμός – Μάντζαρος – Πολυλάς) παλαιότερα, στο σπίτι του Διονύσιου Σολωμού στην Κέρκυρα, επιμελήθηκε ο αντιπρόεδρος της Εταιρείας, Θεοδόσης Πυλαρινός.
Ο ίδιος αναπτύσσει το θέμα «Ο Ιάκωβος Πολυλάς εκδότης του Διονύσιου Σολωμού», ενώ ο γεγινός γραμματέας της Εταιρείας, Δημήτρης Κονιδάρης, παρουσιάζει το θέμα «Η Ωδή του Πολυλά για τον θάνατο του Σολωμού / 150 χρόνια με ποιητικά νεκρολογήματα και αναθήματα» στον ποιητή.
Επίσης, αναπτύσσουν τα θέματα «Κέρκυρα 1828 – Το σταυροδρόμι / Από τους Προσολωμικούς στους Σολωμό και Μάντζαρο» ο Νίκιας Λούντζης, «Κατοικίες του Διονυσίου Σολωμού στην Κέρκυρα» ο Γιάννης Σ. Πιέρης, «Είπεν ο Μάντζαρος: Είναι γεννημένος να ζη μακράν του κόσμου» ο Νάσος Μαρτίνος, «Ο Πέτρος Κουαρτάνος-Καλογεράς ανάμεσα σε Σολωμό – Μάντζαρο – Πολυλά» ο Περικλής Παγκράτης, «Σολωμός, Επτανησιακή σχολή και εθνική γλώσσα» ο Γιώργος Κεντρωτής, «Οι διαμάχες Πολυλά-Ζαμπέλιου και Πολυλά-Βαλαωρίτη με φόντο το σολωμικό έργο» ο Δημήτρης Φίλιας, «Ο Πολυλάς, ο Καλοσγούρος και η μετάφραση των ιταλικών του Σολωμού» ο Κώστας Σουέρεφ, «Διακειμενικές συναντήσεις του ιταλόγλωσσου σολωμικού έργου με το γερμανικό ρομαντισμό και το ηθικοαισθητικό σύστημα του Σίλλερ» ο Νίκος Κοσκινάς, «Μια άγνωστη μελοποιημένη μετάφραση του Υμνου εις την Ελευθερίαν στα γερμανικά» ο Σπύρος Ζερβόπουλος, «Η πρώτη πλήρης μετάφραση του Υμνου εις την Ελευθερίαν στα γερμανικά» ο Hans-Bernhard Schlumm, «Ο Σολωμός αποτέλεσμα μιας διαμεσολάβησης;» ο Ερωτόκριτος Μωραϊτης, «Οι απαρχές της μαντζαρικής μελοποιίας» ο Κώστας Καρδάμης, «Οι μελοποιήσεις του σολωμικού Υμνου εις την Ελευθερίαν από τον Νικόλαο Χαλικιόπουλο-Μάντζαρο» ο Κώστας Ζερβόπουλος και «Μελοποιήσεις έργων του Διονυσίου Σολωμού από επτανήσιους συνθέτες του 19ου αιώνα μετά τον Νικόλαο Χαλικιόπουλο-Μάντζαρο» η Αναστασία Σιώψη.
X.K.
Τελευταία σχόλια