Η στρατηγική επιλογή της Ε.Ε. για τη δια βίου μάθηση το θέμα των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων.
Τόσο το κείμενο όσο και τα ζητούμενα του εξεταζόμενου πανελλαδικά μαθήματος της «Νεοελληνικής Γλώσσας» (14-05-2010) αποτελούν προκλητική και ωμή ιδεολογική παρέμβαση της στρατηγικής επιλογής των μονοπωλίων για την εκπαίδευση και την εργασία. Το Υπουργείο Παιδείας για μία ακόμη φορά εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ευκαιρία και αποφάσισε μέσα από το θέμα των εξετάσεων να προπαγανδίσει την πολιτική της «δια βίου μάθησης».
Ειδικότερα, το κείμενο που επιλέχτηκε και δόθηκε στους υποψηφίους:
α. Στο όνομα της αυτομόρφωσης διαφημίζει την πολιτική της διαρκούς κατάρτισης και τη βασική θέση της Ε.Ε. για επίσημους και ανεπίσημους εκπαιδευτικούς θεσμούς λέγοντας ότι «ο άνθρωπος βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τους άλλους, σε επαφή με τους επίσημους ή ανεπίσημους εκπαιδευτικούς θεσμούς» Περιγράφει έτσι ξεκάθαρα την τυπική και άτυπη εκπαίδευση, που έρχονται αφενός να καταργήσουν κάθε έννοια υποχρεωτικής εκπαίδευσης και μόρφωσης, αφετέρου να νομιμοποιήσουν τις διαρκείς πιστοποιήσεις προσόντων χωρίς εργασιακό αντίκρισμα (Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων).
β. Ανασύρονται και προβάλλονται τα καπιταλιστικά ιδεολογήματα για τη σύνδεση του σχολείου με την αγορά εργασίας, την «κοινωνία της γνώσης», την κυριαρχία των νέων τεχνολογιών οι οποίες, αντί να μορφώνουν το νέο άνθρωπο και να τον ανακουφίζουν εργασιακά, δήθεν τον εξωθούν «νομοτελειακά» στην εργασιακή εξαθλίωση. Ταυτόχρονα, αποθεώνονται οι δεξιότητες αντί για την επιστημονική γνώση. «Το γεγονός αυτό επιβάλλει στα άτομα να κατακτούν διαρκώς γνώσεις, να ανανεώνουν τις δεξιότητές τους, να αποκτούν γρήγορα νέες ειδικεύσεις, δηλαδή, να εκπαιδεύονται συνεχώς »
γ. Το κείμενο της Αλεξάνδρας Κορωναίου, ανάμεσα στα άλλα, ανάγει την εκπαίδευση των νέων ανθρώπων σε «ατομική» υπόθεση και ευθύνη και όχι σε κοινωνική υποχρέωση και δικαίωμα που είναι, όταν τονίζει ότι το ίδιο το άτομο «αποφασίζει, άλλοτε αυτοβούλως και άλλοτε κάτω από την πίεση συγκεκριμένων αναγκών, να εκπαιδευθεί».
δ. Το πιο απάνθρωπο και αντικοινωνικό σόφισμα του κειμένου είναι αυτό που υποστηρίζει ότι «η συνολική τεχνολογική αναδιάρθρωση της εργασιακής δραστηριότητας στερεί όλο και περισσότερο στα άτομα τη δυνατότητα να διατηρούν μία και μοναδική επαγγελματική ταυτότητα σε όλη τη διάρκεια της ενεργού ζωής τους. Κατά συνέπεια, ανεξάρτητα από τις ψυχοκοινωνικές συνέπειες αυτής της κατάστασης, οι νέοι άνθρωποι των τεχνολογικών κοινωνιών καλούνται να αλλάξουν δύο ή τρία επαγγέλματα στην επαγγελματική πορεία τους». Οι υποψήφιοι λοιπόν ζητείται να αναπτύξουν σε μία παράγραφο το τελευταίο κομμάτι του αποσπάσματος αυτού, να υιοθετήσουν δηλαδή και να «μυηθούν» στη δια βίου περιπλάνηση από την πρόσληψη στην απόλυση, από την κατάρτιση στην ανεργία και την επαναπρόσληψη, και αυτό ανεξάρτητα από τις συνέπειες για την κοινωνία, την ψυχική ζωή και ισορροπία των νέων• με άλλα λόγια να αποδεχτούν ως φυσικό γεγονός την κατάργηση της μόνιμης και σταθερής εργασίας.
Επιπλέον, το ερώτημα ανάπτυξης (ερώτημα Γ1) «εγκλωβίζει» τους μαθητές, ζητώντας τους να επιχειρηματολογήσουν επάνω στα θετικά της αυτομόρφωσης. Ακόμη και αν ένας υποψήφιος έχει διαφορετική άποψη για το θέμα θα πρέπει να την «κάνει στην άκρη» και να υποστηρίξει την έννοια της αυτομόρφωσης για να μην βγει «εκτός θέματος».
Κοντολογίς, αν και έχει επιχειρηθεί και άλλες φορές η ιδεολογική χειραγώγηση των παιδιών μέσα από το μάθημα της «Νεοελληνικής γλώσσας», η συγκεκριμένη απόπειρα είναι πρωτοφανής, εφόσον επιδιώκει να εξανδραποδίσει τους νέους και να τους μετατρέψει σε γρανάζι της προπαγάνδας και της πολιτικής της Ε.Ε., την οποία τηρεί κατά γράμμα η κυβέρνηση. Όλα αυτά προδιαγράφουν ξεκάθαρα το περιεχόμενο και την αποστολή που θα έχει το «νέο» σχολείο χωρίς τοίχους και με ανοιχτές πόρτες για τις επιχειρήσεις• ένα σχολείο της αγοράς και της αμάθειας που ενισχύει τον ιδεολογικό του ρόλο και εκγυμνάζει τη νέα πιο εξαθλιωμένη και ευέλικτη βάρδια της εργατικής τάξης.
Καλούμε κάθε εκπαιδευτικό, κάθε εργαζόμενο να καταδικάσει την επιχείρηση ιδεολογικής τρομοκράτησης της, της επίθεσης σε βάρος της σκέψης, της συνείδησης αλλά και της αγωνίας των υποψηφίων. Αυτή η επίθεση δεν καμία σχέση με την παιδεία ή τη νεοελληνική γλώσσα ως βασικό εργαλείο σκέψης, γνώσης, καλλιέργειας και έκφρασης της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Πάλη για την παιδεία
των σύγχρονων λαϊκών αναγκών!
Τελευταία σχόλια