Ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ Δημήτρης Πουλιέζος, στην τοποθέτησή του στην συνέλευση της ΤΕΔΚ υποστήριξε ότι ο ένας μόνο δήμος στο νησί μόνο προβλήματα θα προκαλέσει. Επεσήμανε δε ότι υπάρχουν προβλήματα και στους πόρους που αποδίδονται, όπως για π.χ. το ΦΠΑ που ούτε το κράτος δεν μπορεί να εισπράξει!
Κυρίες και κύριοι,
Το σχέδιο ευρύτερης διοικητικής αναδιάρθρωσης της χώρας μας, ήταν αναμενόμενο από πολύ παλιά. Θα μπορούσε να πει κάποιος, αμέσως μετά την ολοκλήρωση του Καποδίστρια Ι, αφού όλοι γνώριζαν ότι τόσο ο αριθμός των Δήμων όσο και οι δυνατότητές τους, δεν μπορούσαν να διατηρηθούν στο καθεστώς αυτό, εσαεί.
Η σημερινή κυβέρνηση, προσπάθησε να δώσει στο νέο σχέδιο αναδιάρθρωσης, με το όνομα “Καλλικράτης”, χαρακτηριστικά που ξεπερνούν την απλή συνένωση για λόγους οικονομίας ή λειτουργικής ανάπτυξης των ΟΤΑ.
Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με καινοτόμες προτάσεις όπως τα ηλεκτρονικά ΚΕΠ που θα περιορίσουν τη γραφειοκρατία και την ταλαιπωρία των πολιτών.
Κανείς δεν μπορεί να είναι ενάντιος στην οικονομική εξυγίανση δήμων που σήμερα ταλαιπωρούνται με υπέρογκα χρέη ή στη μείωση του αριθμού των νομικών προσώπων και επιχειρήσεων από 6 σε 2 χιλιάδες, στη δημιουργία ολοκληρωμένης διοικητικής, οικονομικής και τεχνικής υπηρεσίας σε κάθε νέο Δήμο.
Φυσικά συμφωνούμε όλοι στην ενεργότερη συμμετοχή νέων στα τοπικά μας πράγματα, ακόμη και στην ανάθεση στους Δήμους, της ευθύνης των τομέων πολεοδομίας, παιδείας, υγείας, όπως ακριβώς γίνεται αιώνες τώρα στην Ευρώπη.
Εκεί που ο Δήμος, η τοπική κοινωνία δηλαδή, είναι υπεύθυνη για τον τρόπο ανάπτυξης και την εικόνα της περιοχής της.
Όλα αυτά όμως, ανατρέπονται από τον ίδιο τον “Καλλικράτη” με δυο άτσαλες και πρόχειρες κινήσεις.
Με την ισοπεδωτική συνένωση μεγάλων νησιών όπως η Κέρκυρα σε ένα Δήμο από τη μια και από την άλλη με την αδυναμία ορισμού συγκεκριμένων και επαρκών αυτοτελών πόρων για τη στήριξη όλων αυτών των νέων ευθυνών που η κεντρική διοίκηση “ξεφορτώνεται”, στους ώμους της Αυτοδιοίκησης.
Το “έργο” αυτό, το έχουμε ξαναδεί και γνωρίζουμε ότι είναι θρίλερ.
Γιατί όταν αναφέρομαι σε θεσμοθετημένους πόρους, εννοώ πόρους που θα αποδίδονται εξ’ αρχής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και δεν θα κατανέμονται από την κεντρική διοίκηση.
Και αυτό γιατί πολύ απλά, η κατανομή που υφίστατο έως τώρα από την κεντρική διοίκηση, δημιούργησε χρέη 2 δις προς τους Δήμους που ακόμα παρακαλούν τα εισπράξουν.
Μας είχε διαβεβαιώσει η πολιτεία πριν δύο χρόνια ότι θα λαμβάναμε μέρος των τελών κυκλοφορίας. Δεν δόθηκε ευρώ. Μας είπαν ότι θα λαμβάνουμε ποσοστό επί του ΦΠΑ. Ούτε η ίδια η κυβέρνηση όμως δεν μπορεί να εισπράξει τον ΦΠΑ για λογαριασμό της!
Κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει, ότι αν βρει το ταμείο του άδειο ο εκάστοτε υπουργός οικονομικών, θα σπεύσει να χρηματοδοτήσει τους Δήμους αντί να πληρώσει επιδόματα ανεργίας, μισθούς και συντάξεις.
Δεν θα μπει δηλαδή στον πειρασμό να κρατήσει τα χρήματα που προορίζονται για τους Δήμους αφήνοντας έτσι τα σχολεία, τους εποχικά εργαζόμενους, τα τοπικά αναπτυξιακά έργα και παρεμβάσεις σε δεύτερη μοίρα.
Μήπως αυτήν την κατάσταση δεν ζούμε εδώ και χρόνια τώρα;
Έχω την εντύπωση ότι τα ζητήματα αυτά θα έπρεπε να λυθούν εξ’ αρχής και στη συνέχεια, με «καθαρό τραπέζι» να συζητούσαμε τους όρους της διοικητικής μεταρρύθμισης.
Τώρα, προχωράμε βιαστικά, για να προλάβουμε τις Δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου, χωρίς να γνωρίζουμε ούτε εμείς αλλά ούτε και η κυβέρνηση θεωρώ, τι θα αντιμετωπίσουμε την επόμενη ημέρα. Οι όροι του παιχνιδιού είναι μεταβλητοί άρα και το αποτέλεσμα της όλης προσπάθειας ρευστό.
Ακόμη και επί των προτάσεων του Καλλικράτη να συζητήσουμε, παρά τη γενικότερη αίσθηση καταπολέμησης της γραφειοκρατίας, εξυπηρέτησης του πολίτη και ενίσχυσης των αρμοδιοτήτων των νέων Δήμων, υπάρχουν σημαντικά σημεία που ναρκοθετούν την όλη προσπάθεια.
Πρώτο και κύριο, είναι η δημιουργία 7 κρατικών διοικήσεων στις οποίες θα χωριστεί η χώρα, επιτρέποντας στην κυβέρνηση να ασκεί η ίδια την εποπτεία στην κατανομή και διαχείριση των πόρων προς τις τοπικές κοινωνίες. Η ύπαρξη αυτών των επτά «κομισάριων» στην ουσία υπονομεύει εξ’ αρχής την οντότητα των αιρετών Περιφερειαρχών στην πορεία για ολοκληρωμένη θεσμική και οικονομική χειραφέτηση των τοπικών κοινωνιών.
Ας έλθουμε τώρα, στο ζήτημα της χωροταξικής αναδιάρθρωσης των Δήμων. Οι σαρωτικές συνενώσεις που ανακοινώθηκαν, θεωρώ ότι αποτελούν σπασμωδικές κινήσεις, καταδικασμένες σε αποτυχία.
Στην Κέρκυρα, η μετατροπή ολόκληρου του νησιού σε ένα Δήμο, αποτελεί – έτσι όπως έχουν τα πράγματα σήμερα – οπισθοδρόμηση.
Δημιουργούμε στην ουσία ένα καθεστώς που οι τοπικές κοινωνίες και τα τοπικά συμβούλια δεν θα έχουν καμία εξουσία.
Επιπλέον, εξαιτίας του τεράστιου αριθμού υποψηφίων που θα απαιτεί η συμπλήρωση ενός ψηφοδελτίου, στην ουσία μεταφέρεται στα κόμματα και μάλιστα στη βούληση των προέδρων τους, η επιλογή των προσώπων που θα διεκδικήσουν την ψήφο των τοπικών κοινωνιών.
Ο χαρακτήρας των ψηφοδελτίων γίνεται σαφώς κομματικός ενώ ανεξάρτητα ψηφοδέλτια καταδικάζονται σε θεωρητική αποτυχία, αφού οι κομματικοί σχηματισμοί θα φροντίζουν να “μπλοκάρουν” την πλειοψηφία των ικανών στελεχών.
Αυτό, αποτελεί πολιτική πρόοδο;
Ας εξετάσουμε όμως και την αναπτυξιακή και οικονομική καθημερινότητα που θα δημιουργηθεί από τον “Καλλικράτη”, έτσι όπως παρουσιάστηκε στο υπουργικό συμβούλιο.
Θα δώσω ένα παράδειγμα.
Από την ένταξη των περιαστικών περιοχών στο Δήμο Κερκυραίων, μέχρι σήμερα, δεν έχουν αλλάξει και πάρα πολλά πράγματα για τις περιοχές αυτές. Δεν έγινε προσπάθεια ουσιαστικής σύνδεσής τους με τον αστικό ιστό σε ισότιμη βάση και οι προσπάθειες που εξελίχθηκαν δεν έφεραν ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Θα φέρω ένα παράδειγμα από το χώρο της ΔΕΥΑΚ.
Εξαιρετικά μεγάλα κονδύλια για έναν Δήμο της ελληνικής περιφέρειας, δεσμεύθηκαν και αξιοποιήθηκαν από τις προηγούμενες διοικήσεις και από εμάς, προκειμένου να γίνει επέκταση του κεντρικού δικτύου ύδρευσης και αποχέτευσης της πόλης προς τα Κανάλια, την Αλεπού και τα Κανάλια. Χιλιόμετρα αγωγών τοποθετήθηκαν μετά από πολυέξοδες μελέτες, αντλιοστάσια δημιουργήθηκαν και λειτούργησαν όπου επιβάλλονταν για την εύρυθμη λειτουργία του Δικτύου. Το αποτέλεσμα; Μηδαμινό.
Τον Ιανουάριο του 2011, θα κληθούν δημοτικές επιχειρήσεις όπως η ΔΕΥΑΚ, θα διαχειριστεί το σύνολο των προβλημάτων ύδρευσης ολόκληρου του νησιού, χωρίς καμία προετοιμασία και με τη δημιουργία χαοτικών καταστάσεων ως ρεαλιστική υπόθεση εργασίας.
Έχω όμως την εντύπωση ότι και η σημερινή οικονομική κατάσταση του Δήμου Κερκυραίων δεν του επιτρέπει να επωμισθεί τα οικονομικά βάρη όλων των Δήμων του νησιού μας.
Πρέπει να αντιληφθεί η Αθήνα, ότι η Κέρκυρα δεν είναι Αιγαίο. Η πολυπλοκότητά της, δεν επιτρέπει τέτοιες κινήσεις. Οικονομικά, οργανωτικά και πολιτικά είμαστε ανέτοιμοι.
Η λύση σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση από τη μια και τις εκβιαστικές λύσεις που εσπευσμένα προσπαθεί να προωθήσει ο “Καλλικράτης” από την άλλη, βρίσκεται σαφώς κάπου στη μέση.
Ο “Καλλικράτης” όφειλε να γίνει σε δύο στάδια.
Ο σημερινός κατακερματισμός των Δήμων θα έπρεπε να επουλωθεί αρχικά με πιο προσεγμένες συνενώσεις δύο ή τριών Δήμων.
Η ύπαρξη τριών έως πέντε Δήμων στο νησί της Κέρκυρας, θα μπορούσε να λύσει τα σημερινά προβλήματα στελέχωσης, οργάνωσης των υπηρεσιών και εξεύρεσης επιστημονικού προσωπικού για την αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Ταυτόχρονα, θα έδινε τη δυνατότητα να διαπιστωθεί μετά από δύο – ίσως και περισσότερες – θητείες αν μπορούμε να προχωρήσουμε σε μεγαλύτερες συνενώσεις. Με σαφώς πολύ καλύτερες συνθήκες σε σχέση με τον σημερινό άκομψο σχεδιασμό.
Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει σε ουσιαστική και όχι προσχηματική διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες. Χρόνος υπάρχει.
Η ΚΕΔΚΕ οφείλει να τον διεκδικήσει πιέζοντας την κυβέρνηση και όχι εμάς τους ίδιους.
Τελευταία σχόλια